جز سی‌ام قرآن
--- سوره نباء ---
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ عَمَّ يَتَسَاءَلُونَ ﴿١﴾
درباره چه چیز از یکدیگر می پرسند؟ (۱)
عَنِ النَّبَإِ الْعَظِيمِ ﴿٢﴾
از آن خبر بزرگ [قیامت کبری] (۲)
الَّذِي هُمْ فِيهِ مُخْتَلِفُونَ ﴿٣﴾
که همواره درباره آن با یکدیگر اختلاف دارند [که واقع می شود یا نه؟] (۳)
كَلَّا سَيَعْلَمُونَ ﴿٤﴾
نه چنین است [که می پندارند] به زودی [به حتمی بودن وقوع آن] آگاه خواهند شد. (۴)
ثُمَّ كَلَّا سَيَعْلَمُونَ ﴿٥﴾
باز هم نه چنین است [که می پندارند] به زودی [به حتمی بودن وقوع آن] آگاه خواهند شد. (۵)
أَلَمْ نَجْعَلِ الْأَرْضَ مِهَادًا ﴿٦﴾
آیا زمین را بستر آرامش قرار ندادیم؟ (۶)
وَالْجِبَالَ أَوْتَادًا ﴿٧﴾
و کوه ها را میخ هایی [برای استواری آن؟] (۷)
وَخَلَقْنَاكُمْ أَزْوَاجًا ﴿٨﴾
و شما را جفت هایی [به صورت نر و ماده] آفریدیم، (۸)
وَجَعَلْنَا نَوْمَكُمْ سُبَاتًا ﴿٩﴾
و خوابتان را مایه استراحت و آرامش [و تمدّد اعصاب] قرار دادیم، (۹)
وَجَعَلْنَا اللَّيْلَ لِبَاسًا ﴿١٠﴾
و شب راپوششی (۱۰)
وَجَعَلْنَا النَّهَارَ مَعَاشًا ﴿١١﴾
و روز را وسیله معاش مقرّر کردیم؛ (۱۱)
وَبَنَيْنَا فَوْقَكُمْ سَبْعًا شِدَادًا ﴿١٢﴾
و بر فرازتان هفت آسماناستوار بنا نهادیم، (۱۲)
وَجَعَلْنَا سِرَاجًا وَهَّاجًا ﴿١٣﴾
و چراغی روشن و حرارت زا پدید آوردیم، (۱۳)
وَأَنْزَلْنَا مِنَ الْمُعْصِرَاتِ مَاءً ثَجَّاجًا ﴿١٤﴾
و از ابرهای متراکم و باران زا آبی ریزان نازل کردیم (۱۴)
لِنُخْرِجَ بِهِ حَبًّا وَنَبَاتًا ﴿١٥﴾
تا به وسیله آن دانه و گیاه برویانیم، (۱۵)
وَجَنَّاتٍ أَلْفَافًا ﴿١٦﴾
و باغ هایی از درختان به هم پیچیده و انبوه بیرون آوریم. (۱۶)
إِنَّ يَوْمَ الْفَصْلِ كَانَ مِيقَاتًا ﴿١٧﴾
بی تردید روز داوری وعده گاه است. (۱۷)
يَوْمَ يُنْفَخُ فِي الصُّورِ فَتَأْتُونَ أَفْوَاجًا ﴿١٨﴾
روزی که در صور می دمند و شما گروه گروه به عرصه محشر می آیید، (۱۸)
وَفُتِحَتِ السَّمَاءُ فَكَانَتْ أَبْوَابًا ﴿١٩﴾
و آسمان گشوده می شود، پس به صورت درهایی درمی آید. (۱۹)
وَسُيِّرَتِ الْجِبَالُ فَكَانَتْ سَرَابًا ﴿٢٠﴾
و کوه ها را [از جای خود] روان کنند و سرابی شوند! (۲۰)
إِنَّ جَهَنَّمَ كَانَتْ مِرْصَادًا ﴿٢١﴾
بی تردید دوزخ کمین گاه است. (۲۱)
لِلطَّاغِينَ مَآبًا ﴿٢٢﴾
جایگاه بازگشت برای سرکشان و طاغیان است. (۲۲)
لَابِثِينَ فِيهَا أَحْقَابًا ﴿٢٣﴾
روزگاری دراز در آن بمانند. (۲۳)
لَا يَذُوقُونَ فِيهَا بَرْدًا وَلَا شَرَابًا ﴿٢٤﴾
در آنجا نه [آب] خنکی می چشند و نه آشامیدنی [باب طبع] (۲۴)
إِلَّا حَمِيمًا وَغَسَّاقًا ﴿٢٥﴾
مگر آب جوشان و چرکاب و خونابه ای [از بدن دوزخیان] (۲۵)
جَزَاءً وِفَاقًا ﴿٢٦﴾
پاداشی است مناسب [اعمالشان.] (۲۶)
إِنَّهُمْ كَانُوا لَا يَرْجُونَ حِسَابًا ﴿٢٧﴾
اینان بودند که به [روز] حساب امیدی نداشتند، (۲۷)
وَكَذَّبُوا بِآيَاتِنَا كِذَّابًا ﴿٢٨﴾
و آیات ما را به شدت و با همه وجود انکار می کردند (۲۸)
وَكُلَّ شَيْءٍ أَحْصَيْنَاهُ كِتَابًا ﴿٢٩﴾
و [ما] همه چیز را [از خوبی و بدی آنان] برشمرده و در نامه اعمالشان ثبت کرده ایم. (۲۹)
فَذُوقُوا فَلَنْ نَزِيدَكُمْ إِلَّا عَذَابًا ﴿٣٠﴾
[در قیامت به آنان می گوییم:] پس بچشید که هرگز جز عذاب بر شما نیفزاییم. (۳۰)
إِنَّ لِلْمُتَّقِينَ مَفَازًا ﴿٣١﴾
بی تردید برای پرهیزکاران پیروزی و کامیابی است. (۳۱)
حَدَائِقَ وَأَعْنَابًا ﴿٣٢﴾
باغ هایی [سرسبز و خرم] و انواع انگورها (۳۲)
وَكَوَاعِبَ أَتْرَابًا ﴿٣٣﴾
و دخترانی نو رسیده و هم سن (۳۳)
وَكَأْسًا دِهَاقًا ﴿٣٤﴾
و جام هایی لبریز [از باده طهور] (۳۴)
لَا يَسْمَعُونَ فِيهَا لَغْوًا وَلَا كِذَّابًا ﴿٣٥﴾
در آنجا نه سخن بیهوده ای می شنوند و نه دروغ و تکذیبی. (۳۵)
جَزَاءً مِنْ رَبِّكَ عَطَاءً حِسَابًا ﴿٣٦﴾
[این] پاداشی کافی و به اندازه از سوی پروردگار توست. (۳۶)
رَبِّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَيْنَهُمَا الرَّحْمَٰنِ ۖ لَا يَمْلِكُونَ مِنْهُ خِطَابًا ﴿٣٧﴾
همان پروردگار آسمان ها و زمین و آنچه میان آنهاست، آن مهربانی که هیچ کس را اختیار چون و چرای با او نیست. (۳۷)
يَوْمَ يَقُومُ الرُّوحُ وَالْمَلَائِكَةُ صَفًّا ۖ لَا يَتَكَلَّمُونَ إِلَّا مَنْ أَذِنَ لَهُ الرَّحْمَٰنُ وَقَالَ صَوَابًا ﴿٣٨﴾
روزی که روح و فرشتگان در یک صف می ایستند و سخن نمی گویند مگر کسی که [خدای] رحمان به او اجازه دهد و سخن حق و درست گوید. (۳۸)
ذَٰلِكَ الْيَوْمُ الْحَقُّ ۖ فَمَنْ شَاءَ اتَّخَذَ إِلَىٰ رَبِّهِ مَآبًا ﴿٣٩﴾
آن [روز] روز حق است، پس هرکه بخواهد راه بازگشتی به سوی پروردگارش برگزیند؛ (۳۹)
إِنَّا أَنْذَرْنَاكُمْ عَذَابًا قَرِيبًا يَوْمَ يَنْظُرُ الْمَرْءُ مَا قَدَّمَتْ يَدَاهُ وَيَقُولُ الْكَافِرُ يَا لَيْتَنِي كُنْتُ تُرَابًا ﴿٤٠﴾
ما شما را از عذابی نزدیک هشدار دادیم، روزی که آدم آنچه را [از خیر و شر] پیش فرستاده است بنگرد و کافر گوید: ای کاش من خاک بودم [و موجودی مکلّف آفریده نمی شدم تا چنین روز سختی را ببینم!] (۴۰)
--- سوره نازعات ---
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ وَالنَّازِعَاتِ غَرْقًا ﴿١﴾
سوگند به فرشتگانی که [روح بدکاران را به شدت از بدن هایشان] بر می کنند، (۱)
وَالنَّاشِطَاتِ نَشْطًا ﴿٢﴾
و سوگند به فرشتگانی که [روح نیکوکاران را به نرمی و ملایمت از بدن هایشان] بیرون می آورند؛ (۲)
وَالسَّابِحَاتِ سَبْحًا ﴿٣﴾
و سوگند به فرشتگانی که [برای اجرای فرمان های حق] به سرعت نازل می شوند، (۳)
فَالسَّابِقَاتِ سَبْقًا ﴿٤﴾
و سوگند به فرشتگانی که [در ایمان، عبادت، پرستش و اطاعت] بر یکدیگر [به صورتی ویژه] سبقت می گیرند، (۴)
فَالْمُدَبِّرَاتِ أَمْرًا ﴿٥﴾
و سوگند به فرشتگانی که [به اذن خدا امور آفرینش را] تدبیر می کنند؛ (۵)
يَوْمَ تَرْجُفُ الرَّاجِفَةُ ﴿٦﴾
[که همه برای رسیدن به پاداش و کیفر برانگیخته می شوند در] روزی که لرزاننده همه چیز را به شدت بلرزاند؛ (۶)
تَتْبَعُهَا الرَّادِفَةُ ﴿٧﴾
در حالی که لرزاننده دیگری از پی آن در آید. (۷)
قُلُوبٌ يَوْمَئِذٍ وَاجِفَةٌ ﴿٨﴾
دل هایی در آن روز مضطرب و هراسان اند (۸)
أَبْصَارُهَا خَاشِعَةٌ ﴿٩﴾
دیدگانشان [از ترس و هول قیامت] فرو افتاده است. (۹)
يَقُولُونَ أَإِنَّا لَمَرْدُودُونَ فِي الْحَافِرَةِ ﴿١٠﴾
می گویند: آیا ما [پس از مرگ] به همان حالت اول [که در دنیا بودیم] باز گردانده می شویم؟ (۱۰)
أَإِذَا كُنَّا عِظَامًا نَخِرَةً ﴿١١﴾
[شگفتا!] آیا زمانی که ما استخوان های پوسیده و ریز ریز شدیم [بازمی گردیم؟!] (۱۱)
قَالُوا تِلْكَ إِذًا كَرَّةٌ خَاسِرَةٌ ﴿١٢﴾
[و] گویند: [اگر قیامتی در کار باشد] بازگشت به حیات دوباره در آن زمان بازگشتی زیانبار است. (۱۲)
فَإِنَّمَا هِيَ زَجْرَةٌ وَاحِدَةٌ ﴿١٣﴾
جز این نیست آن بازگشت فقط با یک بانگ عظیم است [و بس] (۱۳)
فَإِذَا هُمْ بِالسَّاهِرَةِ ﴿١٤﴾
که ناگاه همه بر یک زمین صاف و هموار حاضر شوند. (۱۴)
هَلْ أَتَاكَ حَدِيثُ مُوسَىٰ ﴿١٥﴾
آیا سرگذشت موسی به تو رسیده است؟ (۱۵)
إِذْ نَادَاهُ رَبُّهُ بِالْوَادِ الْمُقَدَّسِ طُوًى ﴿١٦﴾
هنگامی که پروردگارش او را در وادی مقدس طوی ندا داد (۱۶)
اذْهَبْ إِلَىٰ فِرْعَوْنَ إِنَّهُ طَغَىٰ ﴿١٧﴾
که به سوی فرعون برو؛ زیرا که طغیان کرده است. (۱۷)
فَقُلْ هَلْ لَكَ إِلَىٰ أَنْ تَزَكَّىٰ ﴿١٨﴾
پس به او بگو: می خواهی [از آلودگی شرک و طغیان] پاک و پاکیزه شوی؟ (۱۸)
وَأَهْدِيَكَ إِلَىٰ رَبِّكَ فَتَخْشَىٰ ﴿١٩﴾
من تو را به سوی پروردگارت راهنمایی می کنم تا از او بترسی [و از طغیان دست برداری.] (۱۹)
فَأَرَاهُ الْآيَةَ الْكُبْرَىٰ ﴿٢٠﴾
پس آن معجزه بزرگ تر را به او نشان داد. (۲۰)
فَكَذَّبَ وَعَصَىٰ ﴿٢١﴾
ولی [او آن را] تکذیب کرد و سرپیچی نمود. (۲۱)
ثُمَّ أَدْبَرَ يَسْعَىٰ ﴿٢٢﴾
سپس [به حق] پشت کرد [و برای نابودی موسی] به تلاش برخاست! (۲۲)
فَحَشَرَ فَنَادَىٰ ﴿٢٣﴾
پس [قومش را] گرد آورد، و ندا داد (۲۳)
فَقَالَ أَنَا رَبُّكُمُ الْأَعْلَىٰ ﴿٢٤﴾
و گفت: من پروردگار بزرگ تر شما هستم. (۲۴)
فَأَخَذَهُ اللَّهُ نَكَالَ الْآخِرَةِ وَالْأُولَىٰ ﴿٢٥﴾
پس خدا هم [به کیفر این ادعای نابجا] او را به عذاب آخرت و دنیا دچار ساخت. (۲۵)
إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَعِبْرَةً لِمَنْ يَخْشَىٰ ﴿٢٦﴾
بی تردید در این سرگذشت برای کسی که [از عذاب خدا] بترسد عبرتی است. (۲۶)
أَأَنْتُمْ أَشَدُّ خَلْقًا أَمِ السَّمَاءُ ۚ بَنَاهَا ﴿٢٧﴾
آیا آفریدن شما [پس از مرگ] دشوارتر است یا آسمان که او آن را بنا کرد؟ (۲۷)
رَفَعَ سَمْكَهَا فَسَوَّاهَا ﴿٢٨﴾
سقفش را برافراشت، پس آن را درست و نیکو قرار داد، (۲۸)
وَأَغْطَشَ لَيْلَهَا وَأَخْرَجَ ضُحَاهَا ﴿٢٩﴾
و شبش را تاریکو روزش را روشن ساخت، (۲۹)
وَالْأَرْضَ بَعْدَ ذَٰلِكَ دَحَاهَا ﴿٣٠﴾
و زمین را پس از آن گسترانید، (۳۰)
أَخْرَجَ مِنْهَا مَاءَهَا وَمَرْعَاهَا ﴿٣١﴾
و از آن آبو چراگاهش را بیرون آورد، (۳۱)
وَالْجِبَالَ أَرْسَاهَا ﴿٣٢﴾
و کوه ها را محکم و استوار نمود (۳۲)
مَتَاعًا لَكُمْ وَلِأَنْعَامِكُمْ ﴿٣٣﴾
تا مایه بهرهوری شما و دام هایتان باشد. (۳۳)
فَإِذَا جَاءَتِ الطَّامَّةُ الْكُبْرَىٰ ﴿٣٤﴾
پس زمانی که آن حادثه بزرگ تر [و غیر قابل دفع] در رسد، (۳۴)
يَوْمَ يَتَذَكَّرُ الْإِنْسَانُ مَا سَعَىٰ ﴿٣٥﴾
در آن روز انسان آنچه تلاش و کوشش کرده به یاد آورد (۳۵)
وَبُرِّزَتِ الْجَحِيمُ لِمَنْ يَرَىٰ ﴿٣٦﴾
و دوزخ رابرای هر بیننده ای آشکار سازند، (۳۶)
فَأَمَّا مَنْ طَغَىٰ ﴿٣٧﴾
و اما کسی که طغیان و سرکشی کرده (۳۷)
وَآثَرَ الْحَيَاةَ الدُّنْيَا ﴿٣٨﴾
و زندگی دنیا را [بر زندگی ابد و جاوید آخرت] ترجیح داده، (۳۸)
فَإِنَّ الْجَحِيمَ هِيَ الْمَأْوَىٰ ﴿٣٩﴾
پس بی تردید جایگاهش دوزخ است؛ (۳۹)
وَأَمَّا مَنْ خَافَ مَقَامَ رَبِّهِ وَنَهَى النَّفْسَ عَنِ الْهَوَىٰ ﴿٤٠﴾
و اما کسی که از مقام و منزلت پروردگارش ترسیده و نفس را از هوا و هوس بازداشته است؛ (۴۰)
فَإِنَّ الْجَنَّةَ هِيَ الْمَأْوَىٰ ﴿٤١﴾
پس بی تردید جایگاهش بهشت است. (۴۱)
يَسْأَلُونَكَ عَنِ السَّاعَةِ أَيَّانَ مُرْسَاهَا ﴿٤٢﴾
همواره ازتو درباره قیامت می پرسند که در چه زمانی واقع می شود؟ (۴۲)
فِيمَ أَنْتَ مِنْ ذِكْرَاهَا ﴿٤٣﴾
تو از بسیار یاد کردنش [و سخن گفتن درباره آن] چه به دست می آوری؟ (۴۳)
إِلَىٰ رَبِّكَ مُنْتَهَاهَا ﴿٤٤﴾
نهایتش به سوی پروردگار توست [کیفیت برپا شدن و زمان وقوع و اوصافش را کسی جز خدا نمی داند.] (۴۴)
إِنَّمَا أَنْتَ مُنْذِرُ مَنْ يَخْشَاهَا ﴿٤٥﴾
وظیفه تو فقط بیم دادن کسانی است که همواره از آن می ترسند. (۴۵)
كَأَنَّهُمْ يَوْمَ يَرَوْنَهَا لَمْ يَلْبَثُوا إِلَّا عَشِيَّةً أَوْ ضُحَاهَا ﴿٤٦﴾
گویی آنان روزی که قیامت را می بینند چنین می پندارند که در برزخ جز شامگاهی یا صبح گاه آن درنگ نکرده اند! (۴۶)
--- سوره عبس ---
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ عَبَسَ وَتَوَلَّىٰ ﴿١﴾
چهره در هم کشید و روی گردانید، (۱)
أَنْ جَاءَهُ الْأَعْمَىٰ ﴿٢﴾
از اینکه آن مرد نابینا نزد او آمد! (۲)
وَمَا يُدْرِيكَ لَعَلَّهُ يَزَّكَّىٰ ﴿٣﴾
تو چه می دانی شاید او [در پرتو تعالیم اسلام از آلودگی] پاک و پاکیزه شود (۳)
أَوْ يَذَّكَّرُ فَتَنْفَعَهُ الذِّكْرَىٰ ﴿٤﴾
یا متذکّر [حقایق] گردد و آن تذکر او را سود دهد؛ (۴)
أَمَّا مَنِ اسْتَغْنَىٰ ﴿٥﴾
اما کسی که خود را ثروتمند نشان می دهد (۵)
فَأَنْتَ لَهُ تَصَدَّىٰ ﴿٦﴾
تو به او روی می آوری [و نسبت به وی اهتمام می ورزی] (۶)
وَمَا عَلَيْكَ أَلَّا يَزَّكَّىٰ ﴿٧﴾
در حالی که اگر او نخواهد خود را [از آلودگی های باطنی و عملی] پاک کند تکلیفی بر عهده تو [نسبت به او] نیست؛ (۷)
وَأَمَّا مَنْ جَاءَكَ يَسْعَىٰ ﴿٨﴾
و اما آنکه شتابان نزد تو آمد (۸)
وَهُوَ يَخْشَىٰ ﴿٩﴾
در حالی که [از پروردگارش] می ترسد، (۹)
فَأَنْتَ عَنْهُ تَلَهَّىٰ ﴿١٠﴾
تو [با روی گردانی] از او به دیگران می پردازی. (۱۰)
كَلَّا إِنَّهَا تَذْكِرَةٌ ﴿١١﴾
این چنین [برخوردی شایسته] نیست، بی تردید این آیات قرآن مایه پند است. (۱۱)
فَمَنْ شَاءَ ذَكَرَهُ ﴿١٢﴾
پس هرکه خواست از آن پند گیرد، (۱۲)
فِي صُحُفٍ مُكَرَّمَةٍ ﴿١٣﴾
در صحیفه هایی است ارزشمند (۱۳)
مَرْفُوعَةٍ مُطَهَّرَةٍ ﴿١٤﴾
بلند مرتبه و پاکیزه (۱۴)
بِأَيْدِي سَفَرَةٍ ﴿١٥﴾
در دست سفیرانی (۱۵)
كِرَامٍ بَرَرَةٍ ﴿١٦﴾
بزرگوار و نیکوکار. (۱۶)
قُتِلَ الْإِنْسَانُ مَا أَكْفَرَهُ ﴿١٧﴾
مرگ بر انسان، چه کافر و ناسپاس است! (۱۷)
مِنْ أَيِّ شَيْءٍ خَلَقَهُ ﴿١٨﴾
[خدا] او را از چه چیز آفریده؟ (۱۸)
مِنْ نُطْفَةٍ خَلَقَهُ فَقَدَّرَهُ ﴿١٩﴾
از نطفه ای [ناچیز و بی مقدار] آفریده است، پس او را [در ذات، صفات و اندام] اندازه لازم عطا کرد. (۱۹)
ثُمَّ السَّبِيلَ يَسَّرَهُ ﴿٢٠﴾
آن گاه راه [هدایت، سعادت، خیر و طاعت] را برایش آسان ساخت. (۲۰)
ثُمَّ أَمَاتَهُ فَأَقْبَرَهُ ﴿٢١﴾
سپس او را میراند و در گور نهاد، (۲۱)
ثُمَّ إِذَا شَاءَ أَنْشَرَهُ ﴿٢٢﴾
و سپس چون بخواهد او را زنده می کند. (۲۲)
كَلَّا لَمَّا يَقْضِ مَا أَمَرَهُ ﴿٢٣﴾
این چنین نیست [که وظیفه اش را انجام داده باشد] هنوز آنچه را به او دستور داده به جا نیاورده است. (۲۳)
فَلْيَنْظُرِ الْإِنْسَانُ إِلَىٰ طَعَامِهِ ﴿٢٤﴾
پس انسان باید به خوراکش با تأمل بنگرد (۲۴)
أَنَّا صَبَبْنَا الْمَاءَ صَبًّا ﴿٢٥﴾
که ما [از آسمان] آب فراوانی فرو ریختیم. (۲۵)
ثُمَّ شَقَقْنَا الْأَرْضَ شَقًّا ﴿٢٦﴾
سپس زمین را [به صورتی سودمند] از هم شکافتیم. (۲۶)
فَأَنْبَتْنَا فِيهَا حَبًّا ﴿٢٧﴾
پس در آن دانه های فراوانی رویاندیم، (۲۷)
وَعِنَبًا وَقَضْبًا ﴿٢٨﴾
و انگور و سبزیجات (۲۸)
وَزَيْتُونًا وَنَخْلًا ﴿٢٩﴾
و زیتون و درخت خرما…. (۲۹)
وَحَدَائِقَ غُلْبًا ﴿٣٠﴾
و بوستان های پر از درخت تناور و بزرگ (۳۰)
وَفَاكِهَةً وَأَبًّا ﴿٣١﴾
و میوه و چراگاه (۳۱)
مَتَاعًا لَكُمْ وَلِأَنْعَامِكُمْ ﴿٣٢﴾
تا مایه برخورداری شما و دام هایتان باشد. …. (۳۲)
فَإِذَا جَاءَتِ الصَّاخَّةُ ﴿٣٣﴾
پس زمانی که آن بانگ هولناک و مهیب در رسد، (۳۳)
يَوْمَ يَفِرُّ الْمَرْءُ مِنْ أَخِيهِ ﴿٣٤﴾
روزی که آدمی فرار می کند، از برادرش…. (۳۴)
وَأُمِّهِ وَأَبِيهِ ﴿٣٥﴾
و از مادر و پدرش…. (۳۵)
وَصَاحِبَتِهِ وَبَنِيهِ ﴿٣٦﴾
و از همسر و فرزندانش (۳۶)
لِكُلِّ امْرِئٍ مِنْهُمْ يَوْمَئِذٍ شَأْنٌ يُغْنِيهِ ﴿٣٧﴾
در آن روز هرکسی از آنان را کاری است که او را به خود مشغول می کند [تا جایی که نمی گذارد به چیز دیگری بپردازد.] (۳۷)
وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ مُسْفِرَةٌ ﴿٣٨﴾
در آن روز چهره هایی درخشان و نورانی است (۳۸)
ضَاحِكَةٌ مُسْتَبْشِرَةٌ ﴿٣٩﴾
خندان و خوشحال…. (۳۹)
وَوُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ عَلَيْهَا غَبَرَةٌ ﴿٤٠﴾
و در آن روز چهره هایی است که بر آنان غبار نشسته (۴۰)
تَرْهَقُهَا قَتَرَةٌ ﴿٤١﴾
[و] سیاهی و تاریکی آنان را فرا گرفته است؛ …. (۴۱)
أُولَٰئِكَ هُمُ الْكَفَرَةُ الْفَجَرَةُ ﴿٤٢﴾
آنان همان کافران بد کارند. (۴۲)
--- سوره تکویر ---
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ إِذَا الشَّمْسُ كُوِّرَتْ ﴿١﴾
هنگامی که خورشید را به هم درپیچند (۱)
وَإِذَا النُّجُومُ انْكَدَرَتْ ﴿٢﴾
و هنگامی که ستارگان تیره و بی نور شوند (۲)
وَإِذَا الْجِبَالُ سُيِّرَتْ ﴿٣﴾
و هنگامی که کوه ها را به حرکت آرند و از جا برکنند (۳)
وَإِذَا الْعِشَارُ عُطِّلَتْ ﴿٤﴾
و هنگامی که اموال نفیس و با ارزش رها و بی صاحب شود (۴)
وَإِذَا الْوُحُوشُ حُشِرَتْ ﴿٥﴾
و هنگامی که همه حیوانات وحشی محشور شوند (۵)
وَإِذَا الْبِحَارُ سُجِّرَتْ ﴿٦﴾
و هنگامی که دریاها مشتعل و برافروخته گردند (۶)
وَإِذَا النُّفُوسُ زُوِّجَتْ ﴿٧﴾
و هنگامی که هرکس [با همسان خود] قرین و جفت شوند [خوبان با خوبان و بدان با بدان] (۷)
وَإِذَا الْمَوْءُودَةُ سُئِلَتْ ﴿٨﴾
و هنگامی که از [دختر] زنده به گور بپرسند (۸)
بِأَيِّ ذَنْبٍ قُتِلَتْ ﴿٩﴾
به کدام گناه کشته شده؟ (۹)
وَإِذَا الصُّحُفُ نُشِرَتْ ﴿١٠﴾
و هنگامی که نامه های اعمال را بگشایند…. (۱۰)
وَإِذَا السَّمَاءُ كُشِطَتْ ﴿١١﴾
و هنگامی که آسمان را به شدت برکنند و برچینند (۱۱)
وَإِذَا الْجَحِيمُ سُعِّرَتْ ﴿١٢﴾
و هنگامی که دوزخ افروخته شود…. (۱۲)
وَإِذَا الْجَنَّةُ أُزْلِفَتْ ﴿١٣﴾
و هنگامی که بهشت را نزدیک آرند (۱۳)
عَلِمَتْ نَفْسٌ مَا أَحْضَرَتْ ﴿١٤﴾
[در چنین موقعیت و زمانی است که] هر کس هر عملی را [از خیر و شر] حاضر کرده است، بداند. (۱۴)
فَلَا أُقْسِمُ بِالْخُنَّسِ ﴿١٥﴾
پس سوگند به ستارگانی که باز می گردند، (۱۵)
الْجَوَارِ الْكُنَّسِ ﴿١٦﴾
ستارگانی که به سرعت می روند و پنهان می شوند (۱۶)
وَاللَّيْلِ إِذَا عَسْعَسَ ﴿١٧﴾
و سوگند به شب هنگامی که [روی می آورد، و زمانی که] می رود (۱۷)
وَالصُّبْحِ إِذَا تَنَفَّسَ ﴿١٨﴾
و سوگند به صبح هنگامی که می دمد [و با گستردن نورش تاریکی را می زداید] (۱۸)
إِنَّهُ لَقَوْلُ رَسُولٍ كَرِيمٍ ﴿١٩﴾
که قرآن کلام فرستاده ای ارجمند و بزرگوار است. (۱۹)
ذِي قُوَّةٍ عِنْدَ ذِي الْعَرْشِ مَكِينٍ ﴿٢٠﴾
نیرومندی که نزد صاحب عرش دارای مقام و منزلت است؛ …. (۲۰)
مُطَاعٍ ثَمَّ أَمِينٍ ﴿٢١﴾
آنجا مورد اطاعت [فرشتگان] و امین است…. (۲۱)
وَمَا صَاحِبُكُمْ بِمَجْنُونٍ ﴿٢٢﴾
و رفیق و یار شما دیوانه نیست. (۲۲)
وَلَقَدْ رَآهُ بِالْأُفُقِ الْمُبِينِ ﴿٢٣﴾
بی تردید امین وحی را در افق روشن دیده است، (۲۳)
وَمَا هُوَ عَلَى الْغَيْبِ بِضَنِينٍ ﴿٢٤﴾
و او نسبت به [ابلاغ و تعلیم] آنچه به او وحی می شود، بخیل نیست (۲۴)
وَمَا هُوَ بِقَوْلِ شَيْطَانٍ رَجِيمٍ ﴿٢٥﴾
و قرآن، کلام شیطان رانده شده نیست؛ (۲۵)
فَأَيْنَ تَذْهَبُونَ ﴿٢٦﴾
پس [با انکار قرآن و روی گرداندن از آن] کجا می روید؟ (۲۶)
إِنْ هُوَ إِلَّا ذِكْرٌ لِلْعَالَمِينَ ﴿٢٧﴾
قرآن فقط وسیله یادآوری و پند برای جهانیان است؛ (۲۷)
لِمَنْ شَاءَ مِنْكُمْ أَنْ يَسْتَقِيمَ ﴿٢٨﴾
برای هرکس از شما که بخواهد [در همه شؤون زندگی مادی و معنوی] راه مستقیم بپیماید (۲۸)
وَمَا تَشَاءُونَ إِلَّا أَنْ يَشَاءَ اللَّهُ رَبُّ الْعَالَمِينَ ﴿٢٩﴾
و شما [طیِ راهِ مستقیم را] نخواهید خواست مگر آنکه خدا پروردگار جهانیان بخواهد. (۲۹)
--- سوره انفطار ---
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ إِذَا السَّمَاءُ انْفَطَرَتْ ﴿١﴾
هنگامی که آسمان بشکافد (۱)
وَإِذَا الْكَوَاكِبُ انْتَثَرَتْ ﴿٢﴾
و هنگامی که ستارگان پراکنده شوند (۲)
وَإِذَا الْبِحَارُ فُجِّرَتْ ﴿٣﴾
و هنگامی که دریاها شکافته شوند [و به هم بپیوندند] (۳)
وَإِذَا الْقُبُورُ بُعْثِرَتْ ﴿٤﴾
و هنگامی که قبرها زیر و رو شوند، (۴)
عَلِمَتْ نَفْسٌ مَا قَدَّمَتْ وَأَخَّرَتْ ﴿٥﴾
هرکسی آنچه را [از خیر و شر] پیش فرستاده و باز پس نهاده بداند. (۵)
يَا أَيُّهَا الْإِنْسَانُ مَا غَرَّكَ بِرَبِّكَ الْكَرِيمِ ﴿٦﴾
ای انسان! چه چیزی تو را به پروردگار بزرگوارت مغرور کرده است؟ (۶)
الَّذِي خَلَقَكَ فَسَوَّاكَ فَعَدَلَكَ ﴿٧﴾
همان کسی که تو را آفرید و اندامت را درست و نیکو ساخت و متعادل و متناسب قرار داد، (۷)
فِي أَيِّ صُورَةٍ مَا شَاءَ رَكَّبَكَ ﴿٨﴾
و تو را در هر نقش و صورتی که خواست ترکیب کرد. (۸)
كَلَّا بَلْ تُكَذِّبُونَ بِالدِّينِ ﴿٩﴾
این چنین نیست [که سبب ارتکاب گناهانتان مغرور بودنتان به بزرگواری پروردگار باشد]، بلکه روز جزا را تکذیب می کنید [و با این تکذیب، راه گناه را به روی خود باز می نمایید،] (۹)
وَإِنَّ عَلَيْكُمْ لَحَافِظِينَ ﴿١٠﴾
و بی تردید بر شما نگهبانانی گماشته اند (۱۰)
كِرَامًا كَاتِبِينَ ﴿١١﴾
بزرگوارانی نویسنده (۱۱)
يَعْلَمُونَ مَا تَفْعَلُونَ ﴿١٢﴾
که آنچه را [از خیر و شر] انجام می دهید، می دانند [و ضبط می کنند.] (۱۲)
إِنَّ الْأَبْرَارَ لَفِي نَعِيمٍ ﴿١٣﴾
به یقین نیکان در نعمت فراوانی قرار دارند (۱۳)
وَإِنَّ الْفُجَّارَ لَفِي جَحِيمٍ ﴿١٤﴾
و مسلماً گناهکاران در دوزخ اند (۱۴)
يَصْلَوْنَهَا يَوْمَ الدِّينِ ﴿١٥﴾
[که] روز پاداش در آن درآیند، (۱۵)
وَمَا هُمْ عَنْهَا بِغَائِبِينَ ﴿١٦﴾
و آنان از دوزخ غایب نمی شوند (۱۶)
وَمَا أَدْرَاكَ مَا يَوْمُ الدِّينِ ﴿١٧﴾
و تو چه می دانی روز جزا چیست؟ (۱۷)
ثُمَّ مَا أَدْرَاكَ مَا يَوْمُ الدِّينِ ﴿١٨﴾
باز چه می دانی روز جزا چیست؟ (۱۸)
يَوْمَ لَا تَمْلِكُ نَفْسٌ لِنَفْسٍ شَيْئًا ۖ وَالْأَمْرُ يَوْمَئِذٍ لِلَّهِ ﴿١٩﴾
روزی که کسی از کسی چیزی از عذاب را دفع نمی کند، و در آن روز، فرمان و حکم ویژه خداست. (۱۹)
--- سوره مطففین ---
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ وَيْلٌ لِلْمُطَفِّفِينَ ﴿١﴾
وای بر کم فروشان! (۱)
الَّذِينَ إِذَا اكْتَالُوا عَلَى النَّاسِ يَسْتَوْفُونَ ﴿٢﴾
آنان که چون از مردم کالایی را با پیمانه و وزنمی ستانند، تمام و کامل می ستانند، (۲)
وَإِذَا كَالُوهُمْ أَوْ وَزَنُوهُمْ يُخْسِرُونَ ﴿٣﴾
و چون برای آنان پیمانه و وزن کنند، کم می دهند. (۳)
أَلَا يَظُنُّ أُولَٰئِكَ أَنَّهُمْ مَبْعُوثُونَ ﴿٤﴾
آیا اینان یقین ندارند که حتماً بر انگیخته می شوند؟ (۴)
لِيَوْمٍ عَظِيمٍ ﴿٥﴾
برای روزی بزرگ، (۵)
يَوْمَ يَقُومُ النَّاسُ لِرَبِّ الْعَالَمِينَ ﴿٦﴾
روزی که مردم در برابر پروردگار جهانیان به پا می ایستند. (۶)
كَلَّا إِنَّ كِتَابَ الْفُجَّارِ لَفِي سِجِّينٍ ﴿٧﴾
این چنین نیست که می پندارند [در آن روز] یقیناً پرونده بدکاران در سجّین است. (۷)
وَمَا أَدْرَاكَ مَا سِجِّينٌ ﴿٨﴾
و تو چه می دانی که سجّین چیست؟ (۸)
كِتَابٌ مَرْقُومٌ ﴿٩﴾
قضا و سرنوشتی حتمی [برای خائنان] است. (۹)
وَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِلْمُكَذِّبِينَ ﴿١٠﴾
وای در آن روز بر تکذیب کنندگان. (۱۰)
الَّذِينَ يُكَذِّبُونَ بِيَوْمِ الدِّينِ ﴿١١﴾
آنان که همواره روز جزا را تکذیب می کنند. (۱۱)
وَمَا يُكَذِّبُ بِهِ إِلَّا كُلُّ مُعْتَدٍ أَثِيمٍ ﴿١٢﴾
و آن را جز هر متجاوز گناه پیشه تکذیب نکند، (۱۲)
إِذَا تُتْلَىٰ عَلَيْهِ آيَاتُنَا قَالَ أَسَاطِيرُ الْأَوَّلِينَ ﴿١٣﴾
[که] هرگاه آیات ما را بر او خوانند می گوید: افسانه های پیشینیان است. (۱۳)
كَلَّا ۖ بَلْ ۜ رَانَ عَلَىٰ قُلُوبِهِمْ مَا كَانُوا يَكْسِبُونَ ﴿١٤﴾
این چنین نیست که می گویند، بلکه گناهانی که همواره مرتکب شده اند بر دل هایشان چرک و زنگار بسته است [که حقایق را افسانه می پندارند.] (۱۴)
كَلَّا إِنَّهُمْ عَنْ رَبِّهِمْ يَوْمَئِذٍ لَمَحْجُوبُونَ ﴿١٥﴾
این چنین نیست که آنان می پندارند، بلکه اینان در آن روز از پروردگارشان محجوب اند. (۱۵)
ثُمَّ إِنَّهُمْ لَصَالُو الْجَحِيمِ ﴿١٦﴾
سپس آنان بی تردید وارد دوزخ می شوند. (۱۶)
ثُمَّ يُقَالُ هَٰذَا الَّذِي كُنْتُمْ بِهِ تُكَذِّبُونَ ﴿١٧﴾
[به آنان] گویند: این است آن دوزخی که همواره تکذیبش می کردید. (۱۷)
كَلَّا إِنَّ كِتَابَ الْأَبْرَارِ لَفِي عِلِّيِّينَ ﴿١٨﴾
این چنین نیست [که این سبک مغزان درباره نیکان می پندارند] بلکه پرونده نیکان در علیّین است (۱۸)
وَمَا أَدْرَاكَ مَا عِلِّيُّونَ ﴿١٩﴾
تو چه می دانی علیّین چیست؟ (۱۹)
كِتَابٌ مَرْقُومٌ ﴿٢٠﴾
قضا و سرنوشتی حتمی [برای نیکان] است. (۲۰)
يَشْهَدُهُ الْمُقَرَّبُونَ ﴿٢١﴾
مقربان آن را مشاهده می کنند. (۲۱)
إِنَّ الْأَبْرَارَ لَفِي نَعِيمٍ ﴿٢٢﴾
بی تردید نیکان در نعمتی فراوانند (۲۲)
عَلَى الْأَرَائِكِ يَنْظُرُونَ ﴿٢٣﴾
بر تخت ها [ی آراسته و پرارزش تکیه زده و مناظر زیبای بهشت را با چشم سر و جمال محبوب را با چشم دل] می نگرند. (۲۳)
تَعْرِفُ فِي وُجُوهِهِمْ نَضْرَةَ النَّعِيمِ ﴿٢٤﴾
در چهره هایشان شادابی و طراوت نعمت را می یابی. (۲۴)
يُسْقَوْنَ مِنْ رَحِيقٍ مَخْتُومٍ ﴿٢٥﴾
آنان را از باده ناب و طهوری که سربسته و مُهر و موم شده است، می نوشانند. (۲۵)
خِتَامُهُ مِسْكٌ ۚ وَفِي ذَٰلِكَ فَلْيَتَنَافَسِ الْمُتَنَافِسُونَ ﴿٢٦﴾
مُهر و مومش مشک است، و رقابت کنندگان و مسابقه گران باید به سوی این نعمت ها بر یکدیگر پیشی گیرند، (۲۶)
وَمِزَاجُهُ مِنْ تَسْنِيمٍ ﴿٢٧﴾
و [این باده ناب مُهر و موم شده،] آمیخته ای از «تسنیم» است (۲۷)
عَيْنًا يَشْرَبُ بِهَا الْمُقَرَّبُونَ ﴿٢٨﴾
[آن] چشمه ای که همواره مقربان از آن می نوشند. (۲۸)
إِنَّ الَّذِينَ أَجْرَمُوا كَانُوا مِنَ الَّذِينَ آمَنُوا يَضْحَكُونَ ﴿٢٩﴾
بدکاران همواره [در دنیا از روی ریشخند و استهزا] به مؤمنان می خندیدند (۲۹)
وَإِذَا مَرُّوا بِهِمْ يَتَغَامَزُونَ ﴿٣٠﴾
و هنگامی که بر آنان می گذشتند آنان را با اشاره چشم وابرو به مسخره می گرفتند، (۳۰)
وَإِذَا انْقَلَبُوا إِلَىٰ أَهْلِهِمُ انْقَلَبُوا فَكِهِينَ ﴿٣١﴾
و چون به خانواده خود بازمی گشتند [به سبب تمسخر مؤمنان] خوشحال و شادمان باز می گشتند، (۳۱)
وَإِذَا رَأَوْهُمْ قَالُوا إِنَّ هَٰؤُلَاءِ لَضَالُّونَ ﴿٣٢﴾
و هنگامی که مؤمنان را می دیدند، می گفتند: بی تردید اینان گمراه اند؛ (۳۲)
وَمَا أُرْسِلُوا عَلَيْهِمْ حَافِظِينَ ﴿٣٣﴾
و حال آنکه کافران را بر مؤمنان نگهبان و مراقب نفرستاده بودند [که مراقب هدایت و گمراهی آنان باشند.] (۳۳)
فَالْيَوْمَ الَّذِينَ آمَنُوا مِنَ الْكُفَّارِ يَضْحَكُونَ ﴿٣٤﴾
پس امروز همواره مؤمنان به کافران می خندند. (۳۴)
عَلَى الْأَرَائِكِ يَنْظُرُونَ ﴿٣٥﴾
بر تخت ها [ی آراسته و پرارزش تکیه زده] می نگرند (۳۵)
هَلْ ثُوِّبَ الْكُفَّارُ مَا كَانُوا يَفْعَلُونَ ﴿٣٦﴾
که آیا کافران را در برابر آنچه همواره انجام می دادند کیفر داده اند؟ (۳۶)
--- سوره انشقاق ---
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ إِذَا السَّمَاءُ انْشَقَّتْ ﴿١﴾
هنگامی که آسمان بشکافد (۱)
وَأَذِنَتْ لِرَبِّهَا وَحُقَّتْ ﴿٢﴾
و فرمان پروردگارش را اطاعت کند، و [به این اطاعت از فرمان،] سزاوارتر گردد (۲)
وَإِذَا الْأَرْضُ مُدَّتْ ﴿٣﴾
و هنگامی که زمین گسترده شود (۳)
وَأَلْقَتْ مَا فِيهَا وَتَخَلَّتْ ﴿٤﴾
و آنچه را در درون دارد بیرون افکند، و تهی گردد (۴)
وَأَذِنَتْ لِرَبِّهَا وَحُقَّتْ ﴿٥﴾
و فرمان پروردگارش را اطاعت کند، و [به این اطاعتِ از فرمان،] سزاوارتر گردد، (۵)
يَا أَيُّهَا الْإِنْسَانُ إِنَّكَ كَادِحٌ إِلَىٰ رَبِّكَ كَدْحًا فَمُلَاقِيهِ ﴿٦﴾
ای انسان! یقیناً تو با کوشش و تلاشی سخت به سوی پروردگارت در حرکتی، پس او را [در حالی که مقام فرمانروایی مطلق و حکومت بر همه چیز ویژه اوست و هیچ حکومتی در برابرش وجود ندارد،] دیدار می کنی، (۶)
فَأَمَّا مَنْ أُوتِيَ كِتَابَهُ بِيَمِينِهِ ﴿٧﴾
اما کسی که نامه اعمالش را به دست راستش دهند، (۷)
فَسَوْفَ يُحَاسَبُ حِسَابًا يَسِيرًا ﴿٨﴾
به زودی با حسابی آسان به حسابش رسیدگیشود، (۸)
وَيَنْقَلِبُ إِلَىٰ أَهْلِهِ مَسْرُورًا ﴿٩﴾
و خوشحال و شادمان به سوی خانواده اش [در بهشت] باز گردد، (۹)
وَأَمَّا مَنْ أُوتِيَ كِتَابَهُ وَرَاءَ ظَهْرِهِ ﴿١٠﴾
و اما کسی که نامه اعمالش را از پشت سرش دهند، (۱۰)
فَسَوْفَ يَدْعُو ثُبُورًا ﴿١١﴾
به زودی با فریادی حسرت بار، هلاکت و نابودی خود را خواهد، (۱۱)
وَيَصْلَىٰ سَعِيرًا ﴿١٢﴾
و در آتش افروخته در آید. (۱۲)
إِنَّهُ كَانَ فِي أَهْلِهِ مَسْرُورًا ﴿١٣﴾
او همواره در میان خانواده اش [به ثروت و مال و مقام] خوشحال و شادمان بود. (۱۳)
إِنَّهُ ظَنَّ أَنْ لَنْ يَحُورَ ﴿١٤﴾
او می پنداشت که هرگز پس از مرگ [به حیات دوباره] باز نخواهد گشت. (۱۴)
بَلَىٰ إِنَّ رَبَّهُ كَانَ بِهِ بَصِيرًا ﴿١٥﴾
آری، بی تردید پروردگارش نسبت به [همه امور] او بینا بود [از این جهت تمام اعمال و دست آوردش را برای پاداش و کیفر ثبت کرد.] (۱۵)
فَلَا أُقْسِمُ بِالشَّفَقِ ﴿١٦﴾
سوگند به سرخی کنار افق به هنگام غروب خورشید (۱۶)
وَاللَّيْلِ وَمَا وَسَقَ ﴿١٧﴾
و سوگند به شب و آنچه را [از موجودات پراکنده شده در روز، در خانه ها و لانه ها] جمع می کند (۱۷)
وَالْقَمَرِ إِذَا اتَّسَقَ ﴿١٨﴾
و سوگند به ماه هنگامی که بَدْر کامل می شود ﴿۱۸﴾
لَتَرْكَبُنَّ طَبَقًا عَنْ طَبَقٍ ﴿١٩﴾
که شما حالی را پس از حالی [که مراحل مختلف زندگی است و در سختی و زحمت مطابق یکدیگرند] طی می کنید [تا به دیدار پروردگارتان نایل آیید.] (۱۹)
فَمَا لَهُمْ لَا يُؤْمِنُونَ ﴿٢٠﴾
پس اینان را چه می شود که ایمان نمی آورند؟! (۲۰)
وَإِذَا قُرِئَ عَلَيْهِمُ الْقُرْآنُ لَا يَسْجُدُونَ ۩ ﴿٢١﴾
و هرگاه قرآن را بر آنان خوانند، خاضع و تسلیم نمی شوند؟! (۲۱)
بَلِ الَّذِينَ كَفَرُوا يُكَذِّبُونَ ﴿٢٢﴾
بلکه کافران همواره انکار هم می کنند! (۲۲)
وَاللَّهُ أَعْلَمُ بِمَا يُوعُونَ ﴿٢٣﴾
و خدا به آنچه [از انکار، کفر، نفاق، حسد و...] در دل خود جمع می کنند، داناتر است. (۲۳)
فَبَشِّرْهُمْ بِعَذَابٍ أَلِيمٍ ﴿٢٤﴾
پس آنان را به عذابی دردناک بشارت ده. …. (۲۴)
إِلَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَهُمْ أَجْرٌ غَيْرُ مَمْنُونٍ ﴿٢٥﴾
مگر آنان را که ایمان آورده و کارهای شایسته انجام داده اند، که آنان را پاداشی جاودان و بی منت است. (۲۵)
--- سوره بروج ---
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ وَالسَّمَاءِ ذَاتِ الْبُرُوجِ ﴿١﴾
سوگند به آسمان که دارای برج هاست (۱)
وَالْيَوْمِ الْمَوْعُودِ ﴿٢﴾
و سوگند به روزی که [برپا شدنش را برای داوری میان مردم] وعده داده اند (۲)
وَشَاهِدٍ وَمَشْهُودٍ ﴿٣﴾
و سوگند به شاهد [که پیامبر هر امت است] و مورد مشاهده [که اعمال هر امت است؛] (۳)
قُتِلَ أَصْحَابُ الْأُخْدُودِ ﴿٤﴾
مرده باد صاحبان آن خندق [که مؤمنان را در آن سوزاندند.] (۴)
النَّارِ ذَاتِ الْوَقُودِ ﴿٥﴾
آن آتشی که آتش گیرانه اش فراوان و بسیار بود، (۵)
إِذْ هُمْ عَلَيْهَا قُعُودٌ ﴿٦﴾
هنگامی که آنان پیرامونش [به تماشا] نشسته بودند (۶)
وَهُمْ عَلَىٰ مَا يَفْعَلُونَ بِالْمُؤْمِنِينَ شُهُودٌ ﴿٧﴾
و آنچه را از شکنجه و آسیب درباره مؤمنان انجام می دادند تماشاگر و ناظر بودند (۷)
وَمَا نَقَمُوا مِنْهُمْ إِلَّا أَنْ يُؤْمِنُوا بِاللَّهِ الْعَزِيزِ الْحَمِيدِ ﴿٨﴾
و از مؤمنان چیزی را منفور و ناپسند نمی داشتند مگر ایمانشان را به خدای توانای شکست ناپذیر و ستوده؛ (۸)
الَّذِي لَهُ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۚ وَاللَّهُ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ شَهِيدٌ ﴿٩﴾
خدایی که مالکیّت و فرمانروایی آسمان ها و زمین در سیطره اوست و خدا بر همه چیز گواه است. (۹)
إِنَّ الَّذِينَ فَتَنُوا الْمُؤْمِنِينَ وَالْمُؤْمِنَاتِ ثُمَّ لَمْ يَتُوبُوا فَلَهُمْ عَذَابُ جَهَنَّمَ وَلَهُمْ عَذَابُ الْحَرِيقِ ﴿١٠﴾
کسانی که مردان و زنان مؤمن را مورد شکنجه و آزار قرار دادند، سپس توبه نکردند، نهایتاً عذاب دوزخ و عذاب سوزان برای آنان است. (۱۰)
إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَهُمْ جَنَّاتٌ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ ۚ ذَٰلِكَ الْفَوْزُ الْكَبِيرُ ﴿١١﴾
بی تردید کسانی که ایمان آورده و کارهای شایسته انجام داده اند بهشت هایی که از زیرِ [درختانِ] آن نهرها جاری است، ویژه آنان است، این است کامیابی بزرگ. (۱۱)
إِنَّ بَطْشَ رَبِّكَ لَشَدِيدٌ ﴿١٢﴾
بی تردید به قهر گرفتن و مجازات پروردگارت بسیار سخت است. …. (۱۲)
إِنَّهُ هُوَ يُبْدِئُ وَيُعِيدُ ﴿١٣﴾
اوست که [مخلوقات را] می آفریند، و [پس از مرگ] باز می گرداند…. (۱۳)
وَهُوَ الْغَفُورُ الْوَدُودُ ﴿١٤﴾
و او بسیار آمرزنده و دوستدار [مؤمنان] است. (۱۴)
ذُو الْعَرْشِ الْمَجِيدُ ﴿١٥﴾
صاحب عرش و ارجمند [و عالی صفات] است. …. (۱۵)
فَعَّالٌ لِمَا يُرِيدُ ﴿١٦﴾
آنچه را بخواهد [بی آنکه بازدارنده ای در برابرش باشد] انجام می دهد. …. (۱۶)
هَلْ أَتَاكَ حَدِيثُ الْجُنُودِ ﴿١٧﴾
آیا خبر آن سپاهیان به تو رسیده است؟ (۱۷)
فِرْعَوْنَ وَثَمُودَ ﴿١٨﴾
[سپاهیان] فرعون و ثمود [که به سبب تکذیبشان به عذابی دردناک دچار شدند؛] (۱۸)
بَلِ الَّذِينَ كَفَرُوا فِي تَكْذِيبٍ ﴿١٩﴾
[فقط آنان تکذیب گر نبودند] بلکه کافران [قوم تو] در تکذیبی سخت ترند…. (۱۹)
وَاللَّهُ مِنْ وَرَائِهِمْ مُحِيطٌ ﴿٢٠﴾
و خدا از همه سو بر آنان احاطه دارد. (۲۰)
بَلْ هُوَ قُرْآنٌ مَجِيدٌ ﴿٢١﴾
[چنین نیست که درباره قرآن می پندارند] بلکه آن، قرآنی باعظمت و بلند مرتبه است (۲۱)
فِي لَوْحٍ مَحْفُوظٍ ﴿٢٢﴾
که در لوح محفوظ است [به همین خاطر از دستبرد هر تحریف گری مصون است.] (۲۲)
--- سوره طارق ---
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ وَالسَّمَاءِ وَالطَّارِقِ ﴿١﴾
سوگند به آسمان و به چیزی که در شب پدیدار می شود؛ (۱)
وَمَا أَدْرَاكَ مَا الطَّارِقُ ﴿٢﴾
و تو چه می دانی چیزی که در شب پدیدار می شود، چیست؟ (۲)
النَّجْمُ الثَّاقِبُ ﴿٣﴾
همان ستاره درخشانی است که پرده ظلمت را می شکافد. (۳)
إِنْ كُلُّ نَفْسٍ لَمَّا عَلَيْهَا حَافِظٌ ﴿٤﴾
هیچ کس نیست مگر اینکه بر او نگهبانی است. (۴)
فَلْيَنْظُرِ الْإِنْسَانُ مِمَّ خُلِقَ ﴿٥﴾
پس انسان باید با تأمل بنگرد که از چه چیز آفریده شده است؟ (۵)
خُلِقَ مِنْ مَاءٍ دَافِقٍ ﴿٦﴾
از آبی جهنده آفریده شده است؛ (۶)
يَخْرُجُ مِنْ بَيْنِ الصُّلْبِ وَالتَّرَائِبِ ﴿٧﴾
[آبی که] از صلب مرد و از میان استخوان های سینه زن بیرون می آید. (۷)
إِنَّهُ عَلَىٰ رَجْعِهِ لَقَادِرٌ ﴿٨﴾
بی تردید خدا بر بازگرداندن انسان [پس از مرگش] تواناست، (۸)
يَوْمَ تُبْلَى السَّرَائِرُ ﴿٩﴾
روزی که رازها فاش می شود. (۹)
فَمَا لَهُ مِنْ قُوَّةٍ وَلَا نَاصِرٍ ﴿١٠﴾
پس انسان را [در آن روز در برابر عذاب] نه نیرویی است و نه یاوری. (۱۰)
وَالسَّمَاءِ ذَاتِ الرَّجْعِ ﴿١١﴾
سوگند به آسمان که دارای باران فراوان و پرریزش است. (۱۱)
وَالْأَرْضِ ذَاتِ الصَّدْعِ ﴿١٢﴾
و سوگند به زمین که [برای جوشیدن چشمه ها و کشت و زرع و روییدن نباتات] دارای شکاف است. (۱۲)
إِنَّهُ لَقَوْلٌ فَصْلٌ ﴿١٣﴾
بی تردید که این قرآن، سخنی جداکننده [میان حق و باطل] است (۱۳)
وَمَا هُوَ بِالْهَزْلِ ﴿١٤﴾
و آن هرگز شوخی نیست. (۱۴)
إِنَّهُمْ يَكِيدُونَ كَيْدًا ﴿١٥﴾
آنان همواره [برای خاموش کردن نور حق] حیله می کنند (۱۵)
وَأَكِيدُ كَيْدًا ﴿١٦﴾
و من [هم در برابر آنان] چاره و تدبیری [مناسب] می کنم. (۱۶)
فَمَهِّلِ الْكَافِرِينَ أَمْهِلْهُمْ رُوَيْدًا ﴿١٧﴾
پس کافران را مهلت ده و مدت اندکی آنان را در این حالی که هستند، واگذار. (۱۷)
--- سوره اعلی ---
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ سَبِّحِ اسْمَ رَبِّكَ الْأَعْلَى ﴿١﴾
نام پروردگار برتر و بلند مرتبه ات را [از هرچه رنگ شرک خفی و جلی دارد] منزّه و پاک بدار. (۱)
الَّذِي خَلَقَ فَسَوَّىٰ ﴿٢﴾
آنکه آفرید، پس درست و نیکو گردانید. (۲)
وَالَّذِي قَدَّرَ فَهَدَىٰ ﴿٣﴾
و آنکه اندازه قرار داد و هدایت کرد، (۳)
وَالَّذِي أَخْرَجَ الْمَرْعَىٰ ﴿٤﴾
و آنکه چراگاه را رویانید، (۴)
فَجَعَلَهُ غُثَاءً أَحْوَىٰ ﴿٥﴾
و آن را خاشاکی سیاه گردانید، (۵)
سَنُقْرِئُكَ فَلَا تَنْسَىٰ ﴿٦﴾
به زودی قرآن را بر تو می خوانیم، پس هرگز فراموش نخواهی کرد، (۶)
إِلَّا مَا شَاءَ اللَّهُ ۚ إِنَّهُ يَعْلَمُ الْجَهْرَ وَمَا يَخْفَىٰ ﴿٧﴾
جز آنچه را خدا بخواهد، که او آشکار و آنچه را پنهان است، می داند. (۷)
وَنُيَسِّرُكَ لِلْيُسْرَىٰ ﴿٨﴾
و تو را برای آسان ترین راه [که شریعت سمحه و سهله است] آماده می کنیم. (۸)
فَذَكِّرْ إِنْ نَفَعَتِ الذِّكْرَىٰ ﴿٩﴾
پس [مردم را] اندرز ده، اگر اندرز سودمند افتد. (۹)
سَيَذَّكَّرُ مَنْ يَخْشَىٰ ﴿١٠﴾
کسی که از خدا می ترسد، به زودی متذکّر می شود. (۱۰)
وَيَتَجَنَّبُهَا الْأَشْقَى ﴿١١﴾
و کسی که از همه بدبخت تر است از آن کناره می گیرد. (۱۱)
الَّذِي يَصْلَى النَّارَ الْكُبْرَىٰ ﴿١٢﴾
همان کسی که در آتش بزرگ تر در می آید. (۱۲)
ثُمَّ لَا يَمُوتُ فِيهَا وَلَا يَحْيَىٰ ﴿١٣﴾
آن گاه در آنجا نه می میرد و نه به خوشی زندگی می کند. (۱۳)
قَدْ أَفْلَحَ مَنْ تَزَكَّىٰ ﴿١٤﴾
بی تردید کسی که خود را [از زشتی های باطن و ظاهر] پاک کرد، رستگار شد. (۱۴)
وَذَكَرَ اسْمَ رَبِّهِ فَصَلَّىٰ ﴿١٥﴾
و نام پروردگارش را یاد کرد، پس نماز خواند. (۱۵)
بَلْ تُؤْثِرُونَ الْحَيَاةَ الدُّنْيَا ﴿١٦﴾
[ولی شما منکران لجوج به سوی راه رستگاری نمی روید] بلکه زندگی دنیا را [بر آن] ترجیح می دهید. (۱۶)
وَالْآخِرَةُ خَيْرٌ وَأَبْقَىٰ ﴿١٧﴾
در حالی که آخرت بهتر و پایدارتر است. (۱۷)
إِنَّ هَٰذَا لَفِي الصُّحُفِ الْأُولَىٰ ﴿١٨﴾
همانا این [حقایق] در کتاب های آسمانی پیشین هست. (۱۸)
صُحُفِ إِبْرَاهِيمَ وَمُوسَىٰ ﴿١٩﴾
[در] کتاب های ابراهیم وموسی. (۱۹)
--- سوره الغاشية ---
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ هَلْ أَتَاكَ حَدِيثُ الْغَاشِيَةِ ﴿١﴾
آیا خبر حادثه هولناکی که [همه انسان ها را از هر سو] فرا می گیرد، به تو رسیده است؟ (۱)
وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ خَاشِعَةٌ ﴿٢﴾
در آن روز چهره هایی زبون و شرمسارند؛ (۲)
عَامِلَةٌ نَاصِبَةٌ ﴿٣﴾
[آنان که همواره در دنیا] کوشیده اند و خسته شده اند [و سرانجام سودی نیافته اند] (۳)
تَصْلَىٰ نَارًا حَامِيَةً ﴿٤﴾
در آتشی سوزان درآیند. (۴)
تُسْقَىٰ مِنْ عَيْنٍ آنِيَةٍ ﴿٥﴾
آنان را از چشمه ای بسیار داغ می نوشانند؛ (۵)
لَيْسَ لَهُمْ طَعَامٌ إِلَّا مِنْ ضَرِيعٍ ﴿٦﴾
برای آنان طعامی جز خار خشک و زهرآگین وجود ندارد (۶)
لَا يُسْمِنُ وَلَا يُغْنِي مِنْ جُوعٍ ﴿٧﴾
که نه فربه می کند و نه از گرسنگی بی نیاز می نماید. (۷)
وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ نَاعِمَةٌ ﴿٨﴾
در آن روز چهره هایی شاداب و باطراوت اند (۸)
لِسَعْيِهَا رَاضِيَةٌ ﴿٩﴾
از تلاش و کوشش خود خشنودند (۹)
فِي جَنَّةٍ عَالِيَةٍ ﴿١٠﴾
در بهشتی برین اند (۱۰)
لَا تَسْمَعُ فِيهَا لَاغِيَةً ﴿١١﴾
در آنجا سخن لغو وبیهوده نشنوند (۱۱)
فِيهَا عَيْنٌ جَارِيَةٌ ﴿١٢﴾
در آن چشمه ای روان است (۱۲)
فِيهَا سُرُرٌ مَرْفُوعَةٌ ﴿١٣﴾
[و] در آنجا تخت هایی بلند و با ارزش قرار دارد (۱۳)
وَأَكْوَابٌ مَوْضُوعَةٌ ﴿١٤﴾
و [در کنار چشمه هایش] قدح ها نهاده شده است (۱۴)
وَنَمَارِقُ مَصْفُوفَةٌ ﴿١٥﴾
و [دیگر از نعمت هایش] بالش هایی پهلوی هم چیده [برای تکیه زدن بهشتی ها] ست (۱۵)
وَزَرَابِيُّ مَبْثُوثَةٌ ﴿١٦﴾
و فرش هایی زربافت و گسترده [که روی آن می نشینند.] (۱۶)
أَفَلَا يَنْظُرُونَ إِلَى الْإِبِلِ كَيْفَ خُلِقَتْ ﴿١٧﴾
آیا با تأمل به شتر نمی نگرند که چگونه آفریده شده؟ (۱۷)
وَإِلَى السَّمَاءِ كَيْفَ رُفِعَتْ ﴿١٨﴾
و به آسمان که چگونه بر افراشته شده؟ (۱۸)
وَإِلَى الْجِبَالِ كَيْفَ نُصِبَتْ ﴿١٩﴾
و به کوه ها که چگونه در جای خود نصب شده؟ (۱۹)
وَإِلَى الْأَرْضِ كَيْفَ سُطِحَتْ ﴿٢٠﴾
و به زمین که چگونه گسترده شده؟ (۲۰)
فَذَكِّرْ إِنَّمَا أَنْتَ مُذَكِّرٌ ﴿٢١﴾
پس تذکر ده که تو فقط تذکر دهنده ای؛ (۲۱)
لَسْتَ عَلَيْهِمْ بِمُصَيْطِرٍ ﴿٢٢﴾
تو بر آنان مسلط نیستی [که به قبول ایمان مجبورشان کنی،] (۲۲)
إِلَّا مَنْ تَوَلَّىٰ وَكَفَرَ ﴿٢٣﴾
ولی کسی که [به دنبال تذکر پی در پی] روی گردانید و کفر ورزید. (۲۳)
فَيُعَذِّبُهُ اللَّهُ الْعَذَابَ الْأَكْبَرَ ﴿٢٤﴾
پس خدا او را به عذاب بزرگ تر عذاب خواهد کرد. (۲۴)
إِنَّ إِلَيْنَا إِيَابَهُمْ ﴿٢٥﴾
قطعاً بازگشت آنان به سوی ماست. (۲۵)
ثُمَّ إِنَّ عَلَيْنَا حِسَابَهُمْ ﴿٢٦﴾
آن گاه بی تردید حسابشان بر عهده ماست. (۲۶)
--- سوره فجر ---
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ وَالْفَجْرِ ﴿١﴾
سوگند به سپیده دم (۱)
وَلَيَالٍ عَشْرٍ ﴿٢﴾
و به شب های ده گانه (۲)
وَالشَّفْعِ وَالْوَتْرِ ﴿٣﴾
و به زوج و فرد (۳)
وَاللَّيْلِ إِذَا يَسْرِ ﴿٤﴾
و به شب هنگامی که می گذرد. (۴)
هَلْ فِي ذَٰلِكَ قَسَمٌ لِذِي حِجْرٍ ﴿٥﴾
آیا در آنچه گفته شد، سوگندی برای خردمند هست؟ (۵)
أَلَمْ تَرَ كَيْفَ فَعَلَ رَبُّكَ بِعَادٍ ﴿٦﴾
آیا ندانسته ای که پروردگارت با قوم عاد چه کرد؟ (۶)
إِرَمَ ذَاتِ الْعِمَادِ ﴿٧﴾
و [با آن شهر] اِرم که دارای کاخ های باعظمت و ساختمان های بلند بود؟ (۷)
الَّتِي لَمْ يُخْلَقْ مِثْلُهَا فِي الْبِلَادِ ﴿٨﴾
همان که مانندش در شهرها ساخته نشده بود؟ (۸)
وَثَمُودَ الَّذِينَ جَابُوا الصَّخْرَ بِالْوَادِ ﴿٩﴾
و با قوم ثمود آنان که در آن وادی [برای ساختن بناهای استوار و محکم] تخته سنگ ها را می بریدند؟ (۹)
وَفِرْعَوْنَ ذِي الْأَوْتَادِ ﴿١٠﴾
و با فرعون نیرومند که دارای میخ های شکنجه بود؟ (۱۰)
الَّذِينَ طَغَوْا فِي الْبِلَادِ ﴿١١﴾
همانان که در شهرها، طغیان وسرکشی کردند؟ (۱۱)
فَأَكْثَرُوا فِيهَا الْفَسَادَ ﴿١٢﴾
و در آنها فساد وتباه کاری فراوانی به بار آوردند؟ (۱۲)
فَصَبَّ عَلَيْهِمْ رَبُّكَ سَوْطَ عَذَابٍ ﴿١٣﴾
پس پروردگارت تازیانه عذاب های گوناگون را بر آنان فرو ریخت. (۱۳)
إِنَّ رَبَّكَ لَبِالْمِرْصَادِ ﴿١٤﴾
بی تردید پروردگارت در کمین گاه است؛ (۱۴)
فَأَمَّا الْإِنْسَانُ إِذَا مَا ابْتَلَاهُ رَبُّهُ فَأَكْرَمَهُ وَنَعَّمَهُ فَيَقُولُ رَبِّي أَكْرَمَنِ ﴿١٥﴾
اما انسان، هنگامی که پروردگارش او را بیازماید و گرامی داردش و نعمتش بخشد، می گوید: پروردگارم [چون شایسته و سزاوار بودم] مرا گرامی داشت، (۱۵)
وَأَمَّا إِذَا مَا ابْتَلَاهُ فَقَدَرَ عَلَيْهِ رِزْقَهُ فَيَقُولُ رَبِّي أَهَانَنِ ﴿١٦﴾
و اما چون او را بیازماید، پس روزی اش را بر او تنگ گیرد، گوید: پروردگارم مرا خوار و زبون کرد. (۱۶)
كَلَّا ۖ بَلْ لَا تُكْرِمُونَ الْيَتِيمَ ﴿١٧﴾
این چنین نیست که می پندارید، بلکه [زبونی، خواری و دور شدن شما از رحمت خدا برای این است که] یتیم را گرامی نمی دارید (۱۷)
وَلَا تَحَاضُّونَ عَلَىٰ طَعَامِ الْمِسْكِينِ ﴿١٨﴾
و یکدیگر را بر طعام دادن به مستمند تشویق نمی کنید (۱۸)
وَتَأْكُلُونَ التُّرَاثَ أَكْلًا لَمًّا ﴿١٩﴾
و میراث خود را [با میراث دیگران بی توجه به حلال وحرام بودنش] یک جا و کامل می خورید (۱۹)
وَتُحِبُّونَ الْمَالَ حُبًّا جَمًّا ﴿٢٠﴾
وثروت را بسیار دوست دارید. (۲۰)
كَلَّا إِذَا دُكَّتِ الْأَرْضُ دَكًّا دَكًّا ﴿٢١﴾
این چنین نیست که می پندارید، هنگامی که زمین را به شدت درهم کوبند (۲۱)
وَجَاءَ رَبُّكَ وَالْمَلَكُ صَفًّا صَفًّا ﴿٢٢﴾
و [فرمان] پروردگارت برسد، وفرشتگان صف اندر صف حاضر شوند، (۲۲)
وَجِيءَ يَوْمَئِذٍ بِجَهَنَّمَ ۚ يَوْمَئِذٍ يَتَذَكَّرُ الْإِنْسَانُ وَأَنَّىٰ لَهُ الذِّكْرَىٰ ﴿٢٣﴾
در آن روز دوزخ را بیاورند، در آن روز انسان متذکّر شود و کجا این تذکر برای او سودمند افتد؟! (۲۳)
يَقُولُ يَا لَيْتَنِي قَدَّمْتُ لِحَيَاتِي ﴿٢٤﴾
می گوید: ای کاش برای این زندگی ام [عبادت خالصانه و کار نیک] پیش فرستاده بودم. (۲۴)
فَيَوْمَئِذٍ لَا يُعَذِّبُ عَذَابَهُ أَحَدٌ ﴿٢٥﴾
پس در آن روز هیچ کس چون عذاب کردن او عذاب نکند، (۲۵)
وَلَا يُوثِقُ وَثَاقَهُ أَحَدٌ ﴿٢٦﴾
و هیچ کس چون به بند کشیدن او به بند نکشد. (۲۶)
يَا أَيَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّةُ ﴿٢٧﴾
ای جان آرام گرفته و اطمینان یافته! (۲۷)
ارْجِعِي إِلَىٰ رَبِّكِ رَاضِيَةً مَرْضِيَّةً ﴿٢٨﴾
به سوی پروردگارت در حالی که از او خشنودی و او هم از تو خشنود است، باز گرد. (۲۸)
فَادْخُلِي فِي عِبَادِي ﴿٢٩﴾
پس در میان بندگانم درآی (۲۹)
وَادْخُلِي جَنَّتِي ﴿٣٠﴾
و در بهشتم وارد شو. (۳۰)
--- سوره بلد ---
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ لَا أُقْسِمُ بِهَٰذَا الْبَلَدِ ﴿١﴾
قسم می خورم به این شهر، (۱)
وَأَنْتَ حِلٌّ بِهَٰذَا الْبَلَدِ ﴿٢﴾
در حالی که تو در آن جای داری (۲)
وَوَالِدٍ وَمَا وَلَدَ ﴿٣﴾
و سوگند به پدر و آنچه زاده است؛ (۳)
لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسَانَ فِي كَبَدٍ ﴿٤﴾
همانا ما انسان را در رنج و زحمت آفریدیم. (۴)
أَيَحْسَبُ أَنْ لَنْ يَقْدِرَ عَلَيْهِ أَحَدٌ ﴿٥﴾
آیا گمان می کند که هرگز کسی بر او دست نیابد؟! (۵)
يَقُولُ أَهْلَكْتُ مَالًا لُبَدًا ﴿٦﴾
می گوید: ثروت فراوانی را [برای مبارزه با پیامبر و اسلام] تباه کرده ام! (۶)
أَيَحْسَبُ أَنْ لَمْ يَرَهُ أَحَدٌ ﴿٧﴾
آیا گمان می کند که هیچ کس او را ندیده است [که همه اعمال و کردارش را ثبت کند؟] (۷)
أَلَمْ نَجْعَلْ لَهُ عَيْنَيْنِ ﴿٨﴾
آیا برای او دو چشم قرار ندادیم؟ (۸)
وَلِسَانًا وَشَفَتَيْنِ ﴿٩﴾
و یک زبان و دو لب؟ (۹)
وَهَدَيْنَاهُ النَّجْدَيْنِ ﴿١٠﴾
و او را به راه خیر و شر هدایت نکردیم [تا راه خیر را بگزیند و راه شر را واگذارد؟] (۱۰)
فَلَا اقْتَحَمَ الْعَقَبَةَ ﴿١١﴾
پس شتابان و با شدت به آن گردنه سخت وارد نشد؛ (۱۱)
وَمَا أَدْرَاكَ مَا الْعَقَبَةُ ﴿١٢﴾
و تو چه می دانی آن گردنه سخت چیست؟ (۱۲)
فَكُّ رَقَبَةٍ ﴿١٣﴾
آزاد کردن برده، (۱۳)
أَوْ إِطْعَامٌ فِي يَوْمٍ ذِي مَسْغَبَةٍ ﴿١٤﴾
یا طعام دادن در روز گرسنگی و قحطی، (۱۴)
يَتِيمًا ذَا مَقْرَبَةٍ ﴿١٥﴾
به یتیمی خویشاوند، (۱۵)
أَوْ مِسْكِينًا ذَا مَتْرَبَةٍ ﴿١٦﴾
یا مستمندی خاک نشین؛ (۱۶)
ثُمَّ كَانَ مِنَ الَّذِينَ آمَنُوا وَتَوَاصَوْا بِالصَّبْرِ وَتَوَاصَوْا بِالْمَرْحَمَةِ ﴿١٧﴾
علاوه بر [انجام] این [تکالیف]، از کسانی باشد که ایمان آورده اند و یکدیگر را به صبر و مهربانی سفارش کرده اند؛ (۱۷)
أُولَٰئِكَ أَصْحَابُ الْمَيْمَنَةِ ﴿١٨﴾
اینان سعادتمندان اند؛ (۱۸)
وَالَّذِينَ كَفَرُوا بِآيَاتِنَا هُمْ أَصْحَابُ الْمَشْأَمَةِ ﴿١٩﴾
و کسانی که به آیات ما کفر ورزیدند، آنان شقاوتمندان اند (۱۹)
عَلَيْهِمْ نَارٌ مُؤْصَدَةٌ ﴿٢٠﴾
بر آنان آتشی سرپوشیده احاطه دارد [که هیچ راه گریزی از آن ندارند.] (۲۰)
--- سوره الشمس ---
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ وَالشَّمْسِ وَضُحَاهَا ﴿١﴾
سوگند به خورشید و گسترش روشنی اش (۱)
وَالْقَمَرِ إِذَا تَلَاهَا ﴿٢﴾
و به ماه هنگامی که از پی آن برآید (۲)
وَالنَّهَارِ إِذَا جَلَّاهَا ﴿٣﴾
و به روزچون خورشید را به خوبی آشکار کند (۳)
وَاللَّيْلِ إِذَا يَغْشَاهَا ﴿٤﴾
و به شب هنگامی که خورشید را فرو پوشد (۴)
وَالسَّمَاءِ وَمَا بَنَاهَا ﴿٥﴾
و به آسمان و آنکه آن را بنا کرد (۵)
وَالْأَرْضِ وَمَا طَحَاهَا ﴿٦﴾
و به زمین و آنکه آن را گستراند (۶)
وَنَفْسٍ وَمَا سَوَّاهَا ﴿٧﴾
و به نفس و آنکه آن را درست و نیکو نمود، (۷)
فَأَلْهَمَهَا فُجُورَهَا وَتَقْوَاهَا ﴿٨﴾
پس بزه کاری و پرهیزکاری اش را به او الهام کرد. (۸)
قَدْ أَفْلَحَ مَنْ زَكَّاهَا ﴿٩﴾
بی تردید کسی که نفس را [از آلودگی پاک کرد و] رشد داد، رستگار شد. (۹)
وَقَدْ خَابَ مَنْ دَسَّاهَا ﴿١٠﴾
و کسی که آن را [به آلودگی ها و امور بازدارنده از رشد] بیالود [از رحمت حق] نومید شد. (۱۰)
كَذَّبَتْ ثَمُودُ بِطَغْوَاهَا ﴿١١﴾
قوم ثمود به سبب سرکشی و طغیانش [پیامبرشان را] تکذیب کرد، (۱۱)
إِذِ انْبَعَثَ أَشْقَاهَا ﴿١٢﴾
زمانی که بدبخت ترینشان به پا خاست. (۱۲)
فَقَالَ لَهُمْ رَسُولُ اللَّهِ نَاقَةَ اللَّهِ وَسُقْيَاهَا ﴿١٣﴾
پس فرستاده خدا به آنان گفت: ناقه خدا و آبشخورش را [واگذارید] (۱۳)
فَكَذَّبُوهُ فَعَقَرُوهَا فَدَمْدَمَ عَلَيْهِمْ رَبُّهُمْ بِذَنْبِهِمْ فَسَوَّاهَا ﴿١٤﴾
ولی به تکذیب او برخاستند و ناقه را پی کردند، و در نتیجه پروردگارشان به خاطر گناهشان عذاب سختی بر آنان فرو ریخت و همه قوم را با خاک یکسان و برابر ساخت؛ (۱۴)
وَلَا يَخَافُ عُقْبَاهَا ﴿١٥﴾
و خدا از سرانجام آن کار [که نابودی ستمکاران است] پروایی ندارد. (۱۵)
--- سوره الليل ---
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ وَاللَّيْلِ إِذَا يَغْشَىٰ ﴿١﴾
سوگند به شب هنگامی که فرو پوشد (۱)
وَالنَّهَارِ إِذَا تَجَلَّىٰ ﴿٢﴾
و به روز هنگامی که آشکار شود (۲)
وَمَا خَلَقَ الذَّكَرَ وَالْأُنْثَىٰ ﴿٣﴾
و به آنکه نر و ماده آفرید؛ (۳)
إِنَّ سَعْيَكُمْ لَشَتَّىٰ ﴿٤﴾
همانا تلاشتان گوناگون و پراکنده است؛ (۴)
فَأَمَّا مَنْ أَعْطَىٰ وَاتَّقَىٰ ﴿٥﴾
اما کسی که [ثروتش را در راه خدا] انفاق کرد و پرهیزکاری پیشه ساخت (۵)
وَصَدَّقَ بِالْحُسْنَىٰ ﴿٦﴾
و وعده نیکوتر را [که وعده خدا نسبت به پاداش انفاق و پرهیزکاری است] باور کرد؛ (۶)
فَسَنُيَسِّرُهُ لِلْيُسْرَىٰ ﴿٧﴾
پس به زودی او را برای راه آسانی [که انجام همه اعمال نیک به توفیق خداست] آماده می کنیم (۷)
وَأَمَّا مَنْ بَخِلَ وَاسْتَغْنَىٰ ﴿٨﴾
و اما کسی که [از انفاق ثروت] بخل ورزید و خود را بی نیاز نشان داد (۸)
وَكَذَّبَ بِالْحُسْنَىٰ ﴿٩﴾
و وعده نیکوتر را تکذیب کرد، (۹)
فَسَنُيَسِّرُهُ لِلْعُسْرَىٰ ﴿١٠﴾
پس او را برای راه سخت و دشواری [که سلب هرگونه توفیق از اوست] آماده می کنیم، (۱۰)
وَمَا يُغْنِي عَنْهُ مَالُهُ إِذَا تَرَدَّىٰ ﴿١١﴾
و هنگامی که [به چاه هلاکت و گودال گور] سقوط کند ثروتش [چیزی از عذاب خدا] را از او دفع نمی کند. (۱۱)
إِنَّ عَلَيْنَا لَلْهُدَىٰ ﴿١٢﴾
بی تردید هدایت کردن بر عهده ماست. (۱۲)
وَإِنَّ لَنَا لَلْآخِرَةَ وَالْأُولَىٰ ﴿١٣﴾
و به یقین دنیا و آخرت در سیطره مالکیّت ماست. (۱۳)
فَأَنْذَرْتُكُمْ نَارًا تَلَظَّىٰ ﴿١٤﴾
پس شما را از آتشی که زبانه می کشد بیم می دهم. (۱۴)
لَا يَصْلَاهَا إِلَّا الْأَشْقَى ﴿١٥﴾
[که] جز بدبخت ترین مردم در آن در نیایند. (۱۵)
الَّذِي كَذَّبَ وَتَوَلَّىٰ ﴿١٦﴾
همان که [دین را] تکذیب کرد و از آن روی گردانید. (۱۶)
وَسَيُجَنَّبُهَا الْأَتْقَى ﴿١٧﴾
و به زودی پرهیزکارترین [مردم] را از آن دور می دارند. (۱۷)
الَّذِي يُؤْتِي مَالَهُ يَتَزَكَّىٰ ﴿١٨﴾
همان که مال خود را انفاق می کند تا [مال] رشد و نمو کند. (۱۸)
وَمَا لِأَحَدٍ عِنْدَهُ مِنْ نِعْمَةٍ تُجْزَىٰ ﴿١٩﴾
و هیچ کس را نزد خدا حق نعمتی نیست تا این مالی که انفاق کرده به عنوان پاداش آن نعمت به حساب او گذارد. (۱۹)
إِلَّا ابْتِغَاءَ وَجْهِ رَبِّهِ الْأَعْلَىٰ ﴿٢٠﴾
بلکه [انفاق کننده با تقوا مال خود را در راه خدا انفاق می کند] تا خشنودی پروردگار والایش را به دست آورد. (۲۰)
وَلَسَوْفَ يَرْضَىٰ ﴿٢١﴾
و [بی تردید] به زودی [در قیامت با دریافت لطف، رحمت حق و پاداش بی پایان او] خشنود خواهد شد. (۲۱)
--- سوره ضحی ---
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ وَالضُّحَىٰ ﴿١﴾
سوگند به ابتدای روز [وقتی که خورشید پرتو افشانی می کند] (۱)
وَاللَّيْلِ إِذَا سَجَىٰ ﴿٢﴾
و سوگند به شب آن گاه که آرام گیرد، (۲)
مَا وَدَّعَكَ رَبُّكَ وَمَا قَلَىٰ ﴿٣﴾
که پروردگارت تو را رها نکرده و مورد خشم و کینه قرار نداده است. (۳)
وَلَلْآخِرَةُ خَيْرٌ لَكَ مِنَ الْأُولَىٰ ﴿٤﴾
و بی تردید آخرت برای تو از دنیا بهتر است، (۴)
وَلَسَوْفَ يُعْطِيكَ رَبُّكَ فَتَرْضَىٰ ﴿٥﴾
و به زودی پروردگارت بخششی به تو خواهد کرد تا خشنود شوی. (۵)
أَلَمْ يَجِدْكَ يَتِيمًا فَآوَىٰ ﴿٦﴾
آیا تو را یتیم نیافت، پس پناه داد؟ (۶)
وَوَجَدَكَ ضَالًّا فَهَدَىٰ ﴿٧﴾
و تو را بدون شریعت نیافت، پس به شریعت هدایت کرد؟ (۷)
وَوَجَدَكَ عَائِلًا فَأَغْنَىٰ ﴿٨﴾
و تو را تهیدست نیافت، پس بی نیاز ساخت؟ (۸)
فَأَمَّا الْيَتِيمَ فَلَا تَقْهَرْ ﴿٩﴾
و اما [به شکرانه این همه نعمت] یتیم را خوار و رانده مکن (۹)
وَأَمَّا السَّائِلَ فَلَا تَنْهَرْ ﴿١٠﴾
و تهیدست حاجت خواه را [به بانگ زدن] از خود مران (۱۰)
وَأَمَّا بِنِعْمَةِ رَبِّكَ فَحَدِّثْ ﴿١١﴾
و نعمت های پروردگارت را بازگو کن. (۱۱)
--- سوره شرح ---
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ أَلَمْ نَشْرَحْ لَكَ صَدْرَكَ ﴿١﴾
آیا سینه ات را [به نوری از سوی خود] گشاده نکردیم؟ (۱)
وَوَضَعْنَا عَنْكَ وِزْرَكَ ﴿٢﴾
و بار گرانت را فرو ننهادیم؟ (۲)
الَّذِي أَنْقَضَ ظَهْرَكَ ﴿٣﴾
همان بار گرانی که پشتت را شکست. (۳)
وَرَفَعْنَا لَكَ ذِكْرَكَ ﴿٤﴾
و آوازه ات را برایت بلند نکردیم؟ (۴)
فَإِنَّ مَعَ الْعُسْرِ يُسْرًا ﴿٥﴾
پس بی تردید با دشواری آسانی است. (۵)
إِنَّ مَعَ الْعُسْرِ يُسْرًا ﴿٦﴾
[آری] بی تردید با دشواری آسانی است. (۶)
فَإِذَا فَرَغْتَ فَانْصَبْ ﴿٧﴾
پس هنگامی که [از کار بسیار مهم تبلیغ] فراغت می یابی، به عبادت و دعا بکوش (۷)
وَإِلَىٰ رَبِّكَ فَارْغَبْ ﴿٨﴾
و مشتاقانه به سوی پروردگارت رو آور. (۸)
--- سوره تین ---
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ وَالتِّينِ وَالزَّيْتُونِ ﴿١﴾
سوگند به انجیر و زیتون (۱)
وَطُورِ سِينِينَ ﴿٢﴾
و سوگند به طور سینا (۲)
وَهَٰذَا الْبَلَدِ الْأَمِينِ ﴿٣﴾
و سوگند به این [مکه] شهر امن (۳)
لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسَانَ فِي أَحْسَنِ تَقْوِيمٍ ﴿٤﴾
که ما انسان را در نیکوترین نظم و اعتدال و ارزش آفریدیم. (۴)
ثُمَّ رَدَدْنَاهُ أَسْفَلَ سَافِلِينَ ﴿٥﴾
آن گاه او را [به سبب گناهکاری] به [مرحله] پست ترینِ پَستان بازگرداندیم. (۵)
إِلَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ فَلَهُمْ أَجْرٌ غَيْرُ مَمْنُونٍ ﴿٦﴾
مگر آنان که ایمان آورده و کارهای شایسته انجام داده اند، پس آنان را پاداشی بی منت و همیشگی است. (۶)
فَمَا يُكَذِّبُكَ بَعْدُ بِالدِّينِ ﴿٧﴾
[ای انسان!] پس چه چیزی تو را بعد [از این همه دلایل] به تکذیب دین و [روز قیامت]، وامی دارد؟ (۷)
أَلَيْسَ اللَّهُ بِأَحْكَمِ الْحَاكِمِينَ ﴿٨﴾
آیا خدا بهترین داوران نیست؟ (۸)
--- سوره علق ---
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ اقْرَأْ بِاسْمِ رَبِّكَ الَّذِي خَلَقَ ﴿١﴾
بخوان به نام پروردگارت که [همه آفریده ها را] آفریده؛ (۱)
خَلَقَ الْإِنْسَانَ مِنْ عَلَقٍ ﴿٢﴾
[همان که] انسان را از علق به وجود آورد. (۲)
اقْرَأْ وَرَبُّكَ الْأَكْرَمُ ﴿٣﴾
بخوان در حالی که پروردگارت کریم ترین [کریمان] است. (۳)
الَّذِي عَلَّمَ بِالْقَلَمِ ﴿٤﴾
همان که به وسیله قلم آموخت، (۴)
عَلَّمَ الْإِنْسَانَ مَا لَمْ يَعْلَمْ ﴿٥﴾
[و] به انسان آنچه را نمی دانست تعلیم داد. (۵)
كَلَّا إِنَّ الْإِنْسَانَ لَيَطْغَىٰ ﴿٦﴾
این چنین نیست [که انسان سپاس گزار باشد] مسلماً انسان سرکشی می کند. (۶)
أَنْ رَآهُ اسْتَغْنَىٰ ﴿٧﴾
برای اینکه خود را بی نیاز می پندارد. (۷)
إِنَّ إِلَىٰ رَبِّكَ الرُّجْعَىٰ ﴿٨﴾
بی تردید بازگشت به سوی پروردگار توست. (۸)
أَرَأَيْتَ الَّذِي يَنْهَىٰ ﴿٩﴾
مرا خبر ده، آیا آن کسی که باز می دارد، (۹)
عَبْدًا إِذَا صَلَّىٰ ﴿١٠﴾
بنده ای را هنگامی که نماز می خواند؟ (۱۰)
أَرَأَيْتَ إِنْ كَانَ عَلَى الْهُدَىٰ ﴿١١﴾
مرا خبر ده، اگر این بنده نمازگزار بر راه راست باشد (۱۱)
أَوْ أَمَرَ بِالتَّقْوَىٰ ﴿١٢﴾
یا [دیگران را] به پرهیزکاری وادارد؟ [آیا آن بازدارنده سزاوار کیفر سخت نیست؟] (۱۲)
أَرَأَيْتَ إِنْ كَذَّبَ وَتَوَلَّىٰ ﴿١٣﴾
مرا خبر ده، اگر این بازدارنده [دین را] تکذیب کند و [از فرمان حق] روی برگرداند [مستحق مجازات سخت نیست؟!] (۱۳)
أَلَمْ يَعْلَمْ بِأَنَّ اللَّهَ يَرَىٰ ﴿١٤﴾
مگر ندانسته که قطعاً خدا [همه کارهایش را] می بیند؟ (۱۴)
كَلَّا لَئِنْ لَمْ يَنْتَهِ لَنَسْفَعًا بِالنَّاصِيَةِ ﴿١٥﴾
این چنین نیست که می پندارد [که ما کارهایش را زیرنظر نداریم،] اگر [از کارهایش] باز نایستد، به شدت موی جلوی سرش را می گیریم [و به سوی دوزخ می کشانیم.] (۱۵)
نَاصِيَةٍ كَاذِبَةٍ خَاطِئَةٍ ﴿١٦﴾
[آری] موی جلوی سر دروغگوی خطاپیشه را (۱۶)
فَلْيَدْعُ نَادِيَهُ ﴿١٧﴾
پس [اگر بخواهد] اهل مجلس و انجمنش را [برای یاری دادنش] فرا خواند، (۱۷)
سَنَدْعُ الزَّبَانِيَةَ ﴿١٨﴾
ما هم به زودی مأموران آتش دوزخ را فرا می خوانیم. (۱۸)
كَلَّا لَا تُطِعْهُ وَاسْجُدْ وَاقْتَرِبْ ۩ ﴿١٩﴾
این چنین نیست [که بتواند برای نجات خود کاری کند]، هرگز از او اطاعت مکن، و سجده کن و به خدا تقرب جوی. (۱۹)
--- سوره قدر ---
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ إِنَّا أَنْزَلْنَاهُ فِي لَيْلَةِ الْقَدْرِ ﴿١﴾
ما قرآن را در شب قدر نازل کردیم. (۱)
وَمَا أَدْرَاكَ مَا لَيْلَةُ الْقَدْرِ ﴿٢﴾
تو چه می دانی شب قدر چیست؟ (۲)
لَيْلَةُ الْقَدْرِ خَيْرٌ مِنْ أَلْفِ شَهْرٍ ﴿٣﴾
شب قدر، بهتر از هزار ماه است. (۳)
تَنَزَّلُ الْمَلَائِكَةُ وَالرُّوحُ فِيهَا بِإِذْنِ رَبِّهِمْ مِنْ كُلِّ أَمْرٍ ﴿٤﴾
فرشتگان و روح در آن شب به اذن پروردگارشان برای [تقدیر و تنظیم] هر کاری نازل می شوند. (۴)
سَلَامٌ هِيَ حَتَّىٰ مَطْلَعِ الْفَجْرِ ﴿٥﴾
این شب تا برآمدن سپیده دم [سراسر] سلام و رحمت است. (۵)
--- سوره بینه ---
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ لَمْ يَكُنِ الَّذِينَ كَفَرُوا مِنْ أَهْلِ الْكِتَابِ وَالْمُشْرِكِينَ مُنْفَكِّينَ حَتَّىٰ تَأْتِيَهُمُ الْبَيِّنَةُ ﴿١﴾
کافران از اهل کتاب و مشرکان [از آیین خود] جدا نمی شدند تا آن دلیل روشن برای آنان بیاید. (۱)
رَسُولٌ مِنَ اللَّهِ يَتْلُو صُحُفًا مُطَهَّرَةً ﴿٢﴾
[آن دلیل روشن] فرستاده ای [چون پیامبر اسلام] از سوی خداست که صحیفه هایی پاک را می خواند. (۲)
فِيهَا كُتُبٌ قَيِّمَةٌ ﴿٣﴾
در آنها نوشته هایی استوار و باارزش است؛ (۳)
وَمَا تَفَرَّقَ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَابَ إِلَّا مِنْ بَعْدِ مَا جَاءَتْهُمُ الْبَيِّنَةُ ﴿٤﴾
و اهل کتاب درباره دین، [گروه گروه و] پراکنده نشدند مگر پس از آنکه آن دلیل روشن برای آنان آمد [و به طور کامل نسبت به آنان اتمام حجت شد.] (۴)
وَمَا أُمِرُوا إِلَّا لِيَعْبُدُوا اللَّهَ مُخْلِصِينَ لَهُ الدِّينَ حُنَفَاءَ وَيُقِيمُوا الصَّلَاةَ وَيُؤْتُوا الزَّكَاةَ ۚ وَذَٰلِكَ دِينُ الْقَيِّمَةِ ﴿٥﴾
در حالی که فرمان نیافته بودند جز آنکه خدا را بپرستند، و ایمان و عبادت را برای او از هرگونه شرکی خالص کنند، و حق گرا باشند، و نماز را برپا دارند، و زکات بپردازند؛ و این است آیین استوار و ثابت. (۵)
إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا مِنْ أَهْلِ الْكِتَابِ وَالْمُشْرِكِينَ فِي نَارِ جَهَنَّمَ خَالِدِينَ فِيهَا ۚ أُولَٰئِكَ هُمْ شَرُّ الْبَرِيَّةِ ﴿٦﴾
به یقین کافرانِ از اهل کتاب و مشرکان در آتش دوزخ اند و در آن جاودانه اند؛ اینانند که بدترین مخلوقاتند. (۶)
إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ أُولَٰئِكَ هُمْ خَيْرُ الْبَرِيَّةِ ﴿٧﴾
مسلماً کسانی که ایمان آورده و کارهای شایسته انجام داده اند، اینانند که بهترین مخلوقاتند. (۷)
جَزَاؤُهُمْ عِنْدَ رَبِّهِمْ جَنَّاتُ عَدْنٍ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا أَبَدًا ۖ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُمْ وَرَضُوا عَنْهُ ۚ ذَٰلِكَ لِمَنْ خَشِيَ رَبَّهُ ﴿٨﴾
پاداششان نزد پروردگارشان بهشت های پاینده ای است که از زیرِ [درختانِ] آن نهرها جاری است، در آنها جاودانه اند، خدا از آنان خشنود است و آنان هم از خدا خشنودند؛ این [پاداش] برای کسی است که از پروردگارش بترسد. (۸)
--- سوره زلزله ---
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ إِذَا زُلْزِلَتِ الْأَرْضُ زِلْزَالَهَا ﴿١﴾
هنگامی که زمین را با [شدیدترین] لرزشش بلرزانند، (۱)
وَأَخْرَجَتِ الْأَرْضُ أَثْقَالَهَا ﴿٢﴾
و زمین بارهای گرانش را بیرون اندازد، (۲)
وَقَالَ الْإِنْسَانُ مَا لَهَا ﴿٣﴾
و انسان بگوید: زمین را چه شده است؟ (۳)
يَوْمَئِذٍ تُحَدِّثُ أَخْبَارَهَا ﴿٤﴾
آن روز است که زمین اخبار خود را می گوید؛ (۴)
بِأَنَّ رَبَّكَ أَوْحَىٰ لَهَا ﴿٥﴾
زیرا که پروردگارت به او وحی کرده است. (۵)
يَوْمَئِذٍ يَصْدُرُ النَّاسُ أَشْتَاتًا لِيُرَوْا أَعْمَالَهُمْ ﴿٦﴾
آن روز مردم [پس از پایان حساب] به صورت گروه های پراکنده [به سوی منزل های ابدی خود بهشت یا دوزخ] باز می گردند، تا اعمالشان را [به صورت تجسم یافته] به آنان نشان دهند. (۶)
فَمَنْ يَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ خَيْرًا يَرَهُ ﴿٧﴾
پس هرکس هموزن ذره ای نیکی کند، آن نیکی را ببیند. (۷)
وَمَنْ يَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ شَرًّا يَرَهُ ﴿٨﴾
و هرکس هموزن ذره ای بدی کند، آن بدی را ببیند. (۸)
--- سوره عادیات ---
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ وَالْعَادِيَاتِ ضَبْحًا ﴿١﴾
سوگند به اسبان دونده ای که همهمه کنان [به سوی جنگ] می تازند (۱)
فَالْمُورِيَاتِ قَدْحًا ﴿٢﴾
و سوگند به اسبانی که با کوبیدن سمشان از سنگ ها جرقه می جهانند (۲)
فَالْمُغِيرَاتِ صُبْحًا ﴿٣﴾
و سوگند به سوارانی که هنگام صبح غافل گیرانه به دشمن هجوم می برند (۳)
فَأَثَرْنَ بِهِ نَقْعًا ﴿٤﴾
و به وسیله آن هجوم، گرد و غبار فراوانی بر انگیزند (۴)
فَوَسَطْنَ بِهِ جَمْعًا ﴿٥﴾
و ناگاه در آن وقت در میان گروهی دشمن در آیند؛ (۵)
إِنَّ الْإِنْسَانَ لِرَبِّهِ لَكَنُودٌ ﴿٦﴾
[که] قطعاً انسان نسبت به پروردگارش بسیار ناسپاس است، (۶)
وَإِنَّهُ عَلَىٰ ذَٰلِكَ لَشَهِيدٌ ﴿٧﴾
و بی تردید خود او بر این ناسپاسی گواه است، (۷)
وَإِنَّهُ لِحُبِّ الْخَيْرِ لَشَدِيدٌ ﴿٨﴾
و همانا او نسبت به ثروت و مال سخت علاقه مند است [و به این سبب بخل می ورزد.] (۸)
أَفَلَا يَعْلَمُ إِذَا بُعْثِرَ مَا فِي الْقُبُورِ ﴿٩﴾
آیا نمی داند هنگامی که آنچه در گورهاست برانگیخته شود. (۹)
وَحُصِّلَ مَا فِي الصُّدُورِ ﴿١٠﴾
و آنچه در سینه هاست پدیدار گردد، (۱۰)
إِنَّ رَبَّهُمْ بِهِمْ يَوْمَئِذٍ لَخَبِيرٌ ﴿١١﴾
بی تردید در آن روز پروردگارشان نسبت به آنان آگاه است [و بر پایه اعمال نیک و بدشان به آنان پاداش و کیفر دهد.] (۱۱)
--- سوره قارعه ---
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ الْقَارِعَةُ ﴿١﴾
آن کوبنده (۱)
مَا الْقَارِعَةُ ﴿٢﴾
چیست آن کوبنده؟ (۲)
وَمَا أَدْرَاكَ مَا الْقَارِعَةُ ﴿٣﴾
و تو چه می دانی آن کوبنده چیست؟ (۳)
يَوْمَ يَكُونُ النَّاسُ كَالْفَرَاشِ الْمَبْثُوثِ ﴿٤﴾
روزی که مردم [در سراسیمگی] چون پروانه های پراکنده اند (۴)
وَتَكُونُ الْجِبَالُ كَالْعِهْنِ الْمَنْفُوشِ ﴿٥﴾
و کوه ها مانند پشم رنگین حلاجی شده گردد! (۵)
فَأَمَّا مَنْ ثَقُلَتْ مَوَازِينُهُ ﴿٦﴾
اما هرکس اعمال وزن شده اش سنگین و باارزش است؛ (۶)
فَهُوَ فِي عِيشَةٍ رَاضِيَةٍ ﴿٧﴾
پس او در یک زندگی خوش و پسندیده ای است، (۷)
وَأَمَّا مَنْ خَفَّتْ مَوَازِينُهُ ﴿٨﴾
و اما هرکساعمال وزن شده اش سبک و بی ارزش است، (۸)
فَأُمُّهُ هَاوِيَةٌ ﴿٩﴾
پس جایگاه و پناهگاهش هاویه است، (۹)
وَمَا أَدْرَاكَ مَا هِيَهْ ﴿١٠﴾
و تو چه می دانی هاویه چیست؟ (۱۰)
نَارٌ حَامِيَةٌ ﴿١١﴾
آتشی بسیار داغ و سوزان است. (۱۱)
--- سوره تکاثر ---
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ أَلْهَاكُمُ التَّكَاثُرُ ﴿١﴾
مباهات و افتخار بر یکدیگر [به ثروت و کثرت نفرات] شما را [از پرداختن به تکالیف دینی و یاد آخرت] بازداشت؛ (۱)
حَتَّىٰ زُرْتُمُ الْمَقَابِرَ ﴿٢﴾
تا جایی که گورها را دیدار کردید [و به تعداد مردگان هم به یکدیگر مباهات و افتخار نمودید!!] (۲)
كَلَّا سَوْفَ تَعْلَمُونَ ﴿٣﴾
این چنین نیست [که شما می پندارید]، به زودی [به آثار شوم این اوضاع و احوالی که دارید] آگاه خواهید شد. (۳)
ثُمَّ كَلَّا سَوْفَ تَعْلَمُونَ ﴿٤﴾
باز هم این چنین نیست، به زودی آگاه خواهید شد. (۴)
كَلَّا لَوْ تَعْلَمُونَ عِلْمَ الْيَقِينِ ﴿٥﴾
[زندگی واقعی] این چنین نیست [که می پندارید]، اگر به علم الیقین [که علم استوار و غیر قابل تردید است به آخرت] آگاه بودید [از تکالیف دینی و توجه به آباد کردن آخرت باز نمی ماندید.] (۵)
لَتَرَوُنَّ الْجَحِيمَ ﴿٦﴾
بی تردید دوزخ را خواهید دید. (۶)
ثُمَّ لَتَرَوُنَّهَا عَيْنَ الْيَقِينِ ﴿٧﴾
سپس [با وارد شدن در آن،] قطعاً آن را به دیده یقین و باور خواهید دید. (۷)
ثُمَّ لَتُسْأَلُنَّ يَوْمَئِذٍ عَنِ النَّعِيمِ ﴿٨﴾
آن گاه شما در آن روز از نعمت ها بازپرسی خواهید شد. (۸)
--- سوره عصر ---
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ وَالْعَصْرِ ﴿١﴾
سوگند به عصر [ظهور پیامبر اسلام] (۱)
إِنَّ الْإِنْسَانَ لَفِي خُسْرٍ ﴿٢﴾
[که] بی تردید انسان در زیان کاری بزرگی است؛ (۲)
إِلَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَتَوَاصَوْا بِالْحَقِّ وَتَوَاصَوْا بِالصَّبْرِ ﴿٣﴾
مگر کسانی که ایمان آورده و کارهای شایسته انجام داده اند و یکدیگر را به حق توصیه نموده و به شکیبایی سفارش کرده اند. (۳)
--- سوره همزه ---
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ وَيْلٌ لِكُلِّ هُمَزَةٍ لُمَزَةٍ ﴿١﴾
وای بر هر عیب جوی بدگوی! (۱)
الَّذِي جَمَعَ مَالًا وَعَدَّدَهُ ﴿٢﴾
همان که ثروتی فراهم آورده و [پی در پی] آن را شمرد [و ذخیره کرد.] (۲)
يَحْسَبُ أَنَّ مَالَهُ أَخْلَدَهُ ﴿٣﴾
گمان می کند که ثروتش او را جاودانه خواهد کرد. (۳)
كَلَّا ۖ لَيُنْبَذَنَّ فِي الْحُطَمَةِ ﴿٤﴾
این چنین نیست، بی تردید او را در آن شکننده، اندازند؛ (۴)
وَمَا أَدْرَاكَ مَا الْحُطَمَةُ ﴿٥﴾
و تو چه می دانی آن شکننده چیست؟ (۵)
نَارُ اللَّهِ الْمُوقَدَةُ ﴿٦﴾
آتش برافروخته خداست (۶)
الَّتِي تَطَّلِعُ عَلَى الْأَفْئِدَةِ ﴿٧﴾
[آتشی] که بر دل ها برآید و چیره شود. (۷)
إِنَّهَا عَلَيْهِمْ مُؤْصَدَةٌ ﴿٨﴾
آن آتش بر آنان سربسته است [که هیچ راه گریزی از آن ندارند؛] (۸)
فِي عَمَدٍ مُمَدَّدَةٍ ﴿٩﴾
[آتشی] در ستون هایی بلند و کشیده. (۹)
--- سوره فیل ---
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ أَلَمْ تَرَ كَيْفَ فَعَلَ رَبُّكَ بِأَصْحَابِ الْفِيلِ ﴿١﴾
آیا ندانسته ای که پروردگارت با فیل سواران چه کرد؟ (۱)
أَلَمْ يَجْعَلْ كَيْدَهُمْ فِي تَضْلِيلٍ ﴿٢﴾
آیا نیرنگشان را در تباهی قرار نداد [ونقشه آنان را نقش بر آب نساخت؟!] (۲)
وَأَرْسَلَ عَلَيْهِمْ طَيْرًا أَبَابِيلَ ﴿٣﴾
و بر ضد آنان گروه گروه پرندگانی فرستاد؛ (۳)
تَرْمِيهِمْ بِحِجَارَةٍ مِنْ سِجِّيلٍ ﴿٤﴾
[که] بر آنان سنگ هایی از نوع سنگ گِل می افکندند. (۴)
فَجَعَلَهُمْ كَعَصْفٍ مَأْكُولٍ ﴿٥﴾
سرانجام همه آنان را چون کاه جویده شده قرار داد. (۵)
--- سوره قریش ---
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ لِإِيلَافِ قُرَيْشٍ ﴿١﴾
[خدا فیل سواران را هلاک کرد] تا قریش را [با یکدیگر و با مردم و با حرم امن] الفت دهد؛ (۱)
إِيلَافِهِمْ رِحْلَةَ الشِّتَاءِ وَالصَّيْفِ ﴿٢﴾
[و نیز] به سفرهای [تجارتی] زمستانی و [سفرهای تجارتی] تابستانی پیوند و انس دهد [تا در آرامش و امنیت، امر معاششان را تأمین کنند.] (۲)
فَلْيَعْبُدُوا رَبَّ هَٰذَا الْبَيْتِ ﴿٣﴾
پس باید پروردگار این خانه را بپرستند؛ (۳)
الَّذِي أَطْعَمَهُمْ مِنْ جُوعٍ وَآمَنَهُمْ مِنْ خَوْفٍ ﴿٤﴾
پروردگاری که آنان را از گرسنگی نجات داد، و از بیمی [که از دشمن داشتند] ایمنی شان بخشید. (۴)
--- سوره ماعون ---
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ أَرَأَيْتَ الَّذِي يُكَذِّبُ بِالدِّينِ ﴿١﴾
آیا کسی که همواره روز جزا را انکار می کند، دیدی؟ (۱)
فَذَٰلِكَ الَّذِي يَدُعُّ الْيَتِيمَ ﴿٢﴾
همان که یتیم را به خشونت و جفا از خود می راند، (۲)
وَلَا يَحُضُّ عَلَىٰ طَعَامِ الْمِسْكِينِ ﴿٣﴾
و [کسی را] به طعام دادن به مستمند تشویق نمی کند. (۳)
فَوَيْلٌ لِلْمُصَلِّينَ ﴿٤﴾
پس وای بر نمازگزاران (۴)
الَّذِينَ هُمْ عَنْ صَلَاتِهِمْ سَاهُونَ ﴿٥﴾
که از نمازشان غافل و نسبت به آن سهل انگارند. (۵)
الَّذِينَ هُمْ يُرَاءُونَ ﴿٦﴾
همانان که همواره ریا می کنند (۶)
وَيَمْنَعُونَ الْمَاعُونَ ﴿٧﴾
و از [دادن] وسایل و ابزار ضروری زندگی [و زکات، هدیه و صدقه به نیازمندان] دریغ می ورزند. (۷)
--- سوره کوثر ---
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ إِنَّا أَعْطَيْنَاكَ الْكَوْثَرَ ﴿١﴾
بی تردید ما به تو خیر فراوان [که برکت در نسل است و از فاطمه ریشه می گیرد] عطا کردیم. (۱)
فَصَلِّ لِرَبِّكَ وَانْحَرْ ﴿٢﴾
پس [به شکرانه آن] برای پروردگارت نماز بخوان و شتر قربانی کن. (۲)
إِنَّ شَانِئَكَ هُوَ الْأَبْتَرُ ﴿٣﴾
یقیناً دشمن [که به] تو [زخم زبان می زند] خود بدون تبار و نسل [و بریده از همه خیرات و برکات] است. (۳)
--- سوره کافرون ---
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ قُلْ يَا أَيُّهَا الْكَافِرُونَ ﴿١﴾
بگو: ای کافران! (۱)
لَا أَعْبُدُ مَا تَعْبُدُونَ ﴿٢﴾
آنچه را شما می پرستید، من نمی پرستم، (۲)
وَلَا أَنْتُمْ عَابِدُونَ مَا أَعْبُدُ ﴿٣﴾
و نه شما آنچه را من می پرستم، می پرستید، (۳)
وَلَا أَنَا عَابِدٌ مَا عَبَدْتُمْ ﴿٤﴾
و نه من آنچه را شما پرستیده اید، می پرستم، (۴)
وَلَا أَنْتُمْ عَابِدُونَ مَا أَعْبُدُ ﴿٥﴾
و نه شما آنچه را که من می پرستم، می پرستید. (۵)
لَكُمْ دِينُكُمْ وَلِيَ دِينِ ﴿٦﴾
دین شما برای خودتان، و دین من برای خودم. (۶)
--- سوره نصر ---
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ إِذَا جَاءَ نَصْرُ اللَّهِ وَالْفَتْحُ ﴿١﴾
هنگامی که یاری خدا و [آن] پیروزی فرا رسد، (۱)
وَرَأَيْتَ النَّاسَ يَدْخُلُونَ فِي دِينِ اللَّهِ أَفْوَاجًا ﴿٢﴾
و مردم را ببینی که گروه گروه در دین خدا درآیند، (۲)
فَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّكَ وَاسْتَغْفِرْهُ ۚ إِنَّهُ كَانَ تَوَّابًا ﴿٣﴾
پس پروردگارت را همراه با سپاس و ستایش تسبیح گوی، و از او آمرزش بخواه، که او همواره توبه پذیر است. (۳)
--- سوره مسد ---
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ تَبَّتْ يَدَا أَبِي لَهَبٍ وَتَبَّ ﴿١﴾
نابود باد قدرت ابولهب، و نابود باد خودش؛ (۱)
مَا أَغْنَىٰ عَنْهُ مَالُهُ وَمَا كَسَبَ ﴿٢﴾
ثروتش و آنچه از امکانات به دست آورد چیزی [از عذاب خدا را که در دنیا عذاب استیصال است] از او دفع نکرد. (۲)
سَيَصْلَىٰ نَارًا ذَاتَ لَهَبٍ ﴿٣﴾
به زودی در آتشی زبانه دار درآید؛ (۳)
وَامْرَأَتُهُ حَمَّالَةَ الْحَطَبِ ﴿٤﴾
و [نیز] همسرش که هیزم کش است [در آتش زبانه دار در آید.] (۴)
فِي جِيدِهَا حَبْلٌ مِنْ مَسَدٍ ﴿٥﴾
[همان که] بر گردنش طنابی تابیده از لیف خرماست. (۵)
--- سوره اخلاص ---
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ ﴿١﴾
بگو: او خدای یکتاست؛ (۱)
اللَّهُ الصَّمَدُ ﴿٢﴾
خدای بی نیاز [همه موجودات هستی که نیازمند و عین فقرند برای رفع نیازشان روی به او کنند و از حضرتش گدایی نمایند.] (۲)
لَمْ يَلِدْ وَلَمْ يُولَدْ ﴿٣﴾
نزاده، و زاییده نشده است، (۳)
وَلَمْ يَكُنْ لَهُ كُفُوًا أَحَدٌ ﴿٤﴾
و هیچ کس [در ذات و صفات] همانند و همتا و شبیه او نمی باشد. (۴)
--- سوره فلق ---
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ الْفَلَقِ ﴿١﴾
بگو: به پروردگار سپیده دم پناه می برم، (۱)
مِنْ شَرِّ مَا خَلَقَ ﴿٢﴾
از زیان مخلوقاتی که [با انحرافشان از قوانین الهی به انسان] ضرر می رسانند، (۲)
وَمِنْ شَرِّ غَاسِقٍ إِذَا وَقَبَ ﴿٣﴾
و از زیان شب هنگامی که با تاریکی اش درآید [که در آن تاریکی انواع حیوانات موذی و انسان های فاسق و فاجر برای ضربه زدن به انسان در کمین اند] (۳)
وَمِنْ شَرِّ النَّفَّاثَاتِ فِي الْعُقَدِ ﴿٤﴾
و از زیان زنان دمنده [که افسون و جادو] در گره ها [می دمند و با این کار شیطانی در زندگی فرد، خانواده و جامعه خسارت به بار می آورند] (۴)
وَمِنْ شَرِّ حَاسِدٍ إِذَا حَسَدَ ﴿٥﴾
و از زیان حسود، زمانی که حسد می ورزد. (۵)
--- سوره ناس ---
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ النَّاسِ ﴿١﴾
بگو: پناه می برم به پروردگار مردم (۱)
مَلِكِ النَّاسِ ﴿٢﴾
[به] پادشاه مردم (۲)
إِلَٰهِ النَّاسِ ﴿٣﴾
[به] معبود مردم (۳)
مِنْ شَرِّ الْوَسْوَاسِ الْخَنَّاسِ ﴿٤﴾
از زیان وسوسه گر کمین گرفته و پنهان، (۴)
الَّذِي يُوَسْوِسُ فِي صُدُورِ النَّاسِ ﴿٥﴾
آنکه همواره در سینه های مردم وسوسه می کند (۵)
مِنَ الْجِنَّةِ وَالنَّاسِ ﴿٦﴾
از جنّیان و آدمیان. (۶)