یکی از قشنگ‌ترین نامه‌هایی که خوندم نامه دکتر علی شریعتی به همسرش، موقعی که دعوا کرده بودن بود:

"عزیز مهربان بداخلاق صبور تندجوش، پرحرف حرف نشنو، بدترین بد و خوب‌ترین خوب، با وی نتوان زیستن، بی وی نتوان بودن؛
یک جور درهم برهم شلوغ پلوغ قروقاطی عزیزی که تو را نمی‌توانم تحمل کنم و بی تو نمی‌توانم زندگی کنم....!"

---

چهار + هفده ؟

لینک: گزارش مشکل پست