کوددهی کامل گندم شامل تأمین نیازهای غذایی این محصول در طول دوره رشد است. برای دستیابی به عملکرد بالا و کیفیت مناسب، باید عناصر ضروری مانند نیتروژن (N)، فسفر (P) و پتاسیم (K) و همچنین عناصر کم‌مصرف مانند روی (Zn)، آهن (Fe)، منگنز (Mn) و مس (Cu) به طور مناسب تأمین شوند. در ادامه به توضیح جزئیات کوددهی کامل گندم می‌پردازیم:


1. تحلیل خاک
قبل از کوددهی، تحلیل خاک انجام شود تا وضعیت عناصر غذایی و pH خاک مشخص شود. این کار به تعیین نوع و مقدار کود مورد نیاز کمک می‌کند.

- پی اچpH خاک: گندم بهترین رشد را در خاک با pH بین 6 تا 7.5 دارد. اگر pH خاک بیش از 8 باشد، ممکن است نیاز به اصلاح خاک (مانند استفاده از گوگرد یا مواد اسیدی) باشد.
- ماتر آلی خاک: افزایش ماده آلی خاک باعث بهبود ساختار خاک و جذب بهتر عناصر غذایی می‌شود.



2. کوددهی قبل از کاشت
کوددهی قبل از کاشت برای تأمین نیازهای اولیه گیاه ضروری است. این کودها معمولاً شامل فسفر و پتاسیم هستند که در خاک ثابت می‌شوند و به صورت محلول در دسترس گیاه قرار می‌گیرند.
الف. کود فسفره
- نوع کود: سوپر فسفات تریپل (TSP) یا دی آمونیوم فسفات (DAP).
- مقدار: بین 100 تا 200 کیلوگرم در هکتار (بسته به نتایج تحلیل خاک).
- زمان مصرف: قبل از کاشت و در زمان شخم عمیق (برای توزیع یکنواخت).

ب. کود پتاسه
- نوع کود: سولفات پتاسیم (SOP) یا کلرید پتاسیم (MOP).
- مقدار: بین 50 تا 100 کیلوگرم در هکتار (بسته به نتایج تحلیل خاک).
- زمان مصرف: قبل از کاشت و در زمان شخم.

ج. کود نیتروژنه
- نوع کود: اوره یا آمونیوم نیترات.
- مقدار: حدود 50 کیلوگرم در هکتار (به صورت پایه).
- زمان مصرف: قبل از کاشت یا در زمان کاشت.


3. کوددهی در طول دوره رشد
در طول دوره رشد، گندم به نیتروژن بیشتری نیاز دارد. کوددهی مرحله‌ای (Split Application) بهترین روش برای تأمین نیتروژن است.

الف. مرحله ساقه‌دهی
- نوع کود: اوره.
- مقدار: 50 تا 100 کیلوگرم در هکتار.
- زمان مصرف: در ابتدای مرحله ساقه‌دهی (حدود 4 تا 6 هفته پس از سبز شدن).

ب. مرحله تشکیل سنبله
- نوع کود: اوره.
- مقدار: 50 تا 70 کیلوگرم در هکتار.
- زمان مصرف: در زمان ظهور سنبله (حدود 8 تا 10 هفته پس از سبز شدن).



4. کوددهی عناصر کم‌مصرف
عناصر کم‌مصرف مانند روی و آهن نقش مهمی در رشد و عملکرد گندم دارند. کمبود این عناصر می‌تواند باعث کاهش عملکرد و کیفیت محصول شود.

الف. روی
- علائم کمبود: کوتولگی گیاه، زرد شدن برگ‌ها.
- نوع کود: سولفات روی (ZnSO4).
- مقدار: 20 تا 30 کیلوگرم در هکتار.
- روش مصرف: مخلوط با کودهای فسفره یا محلول‌پاشی.

ب. آهن
- علائم کمبود: زردی برگ‌ها (کلروز).
- نوع کود: سولفات آهن (FeSO4).
- روش مصرف: محلول‌پاشی با غلظت 1 تا 2 در هزار.



5. کودهای آلی و زیستی
استفاده از کودهای آلی و زیستی به عنوان مکمل کودهای شیمیایی می‌تواند عملکرد و کیفیت گندم را افزایش دهد.

الف. کودهای آلی
- نوع کود: کود حیوانی (گاوی، مرغی)، کمپوست.
- مقدار: 10 تا 20 تن در هکتار.
- زمان مصرف: قبل از کاشت و در زمان شخم.

ب. کودهای زیستی
- نوع کود: نیتروکسین، فسفات بارور-2.
- مقدار: مطابق دستورالعمل بسته‌بندی.
- زمان مصرف: همزمان با کودهای شیمیایی.



6. نکات مهم در کوددهی گندم
- توزیع یکنواخت: کودها باید به صورت یکنواخت در خاک توزیع شوند.
- آبیاری مناسب: بعد از کوددهی، آبیاری کافی انجام شود تا کودها در خاک حل شده و در دسترس گیاه قرار گیرند.
- جلوگیری از سوختگی: کودهای نیتروژنه باید مستقیماً با بذر تماس نداشته باشند تا از سوختگی جلوگیری شود.



جمع‌بندی
کوددهی کامل گندم شامل تأمین عناصر ماکرو (نیتروژن، فسفر، پتاسیم) و عناصر کم‌مصرف (روی، آهن) است. برای دستیابی به عملکرد بالا، باید:
1. تحلیل خاک انجام شود.
2. کودهای پایه (فسفر و پتاسیم) قبل از کاشت مصرف شوند.
3. کودهای نیتروژنه به صورت مرحله‌ای در طول دوره رشد اضافه شوند.
4. عناصر کم‌مصرف در صورت نیاز تأمین شوند.
5. کودهای آلی و زیستی به عنوان مکمل استفاده شوند.

با رعایت این اصول، می‌توان عملکرد بالایی از گندم به دست آورد.

---

لینک: گزارش مشکل پست