ابیاتی از مرحوم سید رفعت موسوی که برای سر مزارشان سرودند:


چشم از دار فنا بستم به عقبی می روم
نیک کردم یا که بد، من زار و تنها می روم

بی وفا دنیا ز خردی تا کلانی کرده مست
من ز اعمالم خجل ، بی زهد و تقوا می روم

مال و جاه و دولت و ملکم نیرزد ارزنی
کالبد بی روح و بر سمت مصلی می روم

خوابگاهم یک وجب قبر است و سقفش سنگ و خاک
مردنم آیا یقین؟ یا خواب و رویا می روم؟

دامن شاه شهیدان گیر رفعت موسوی
چون شفیعم اوست تا حشر کبری می روم

---

لینک: گزارش مشکل پست